نطاء

لغت نامه دهخدا

نطاء. [ ن َطْ طا ]( ع ص ) دور. ( از منتهی الارب ). بعیدة. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). گویند: عقبة نطاء.

پیشنهاد کاربران

بپرس