نضوح. [ ن َ ] ( ع اِ ) نوعی از خوشبوی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). بوی خوش. ( مهذب الاسماء ). نوعی طیب که بوی خوش آن پراکند. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ) ( از متن اللغة ). || داروی دهن. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). «وجور» در هر جای دهان که باشد. ( از اقرب الموارد ) ( از متن اللغة ). || ( ص ) قوس نضوح ؛ کمان تیر دورانداز. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). کمانی که بدان بخوبی تیراندازی شود. ( از المنجد ). نضیحة. ( از اقرب الموارد ) ( المنجد ). رجوع به نُضَحیَّة شود. || قربة نضوح ؛مشک که آب تراود. ( از المنجد ) ( از اقرب الموارد ). نضوح. [ ن ُ ] ( ع اِ ) ج ِ نضح به معنی حوض. رجوع به نَضَح شود. || ج ِ نضح. رجوع به نَضح شود. || ( مص ) آب پاشیدن. نضح. ( از ناظم الاطباء ) . رجوع به نضح شود.
