نصرت یاب. [ ن ُ رَت ْ ] ( نف مرکب ) که پیروزی یابد. که فتح و ظفر نصیبش شود. پیروزمند : علی دلی که به ملک یزیدیان قلمش همان کند که به دین ذوالفقار نصرت یاب.خاقانی.
