نُصرت خراسانی، عبدالحسین (اصفهان ۱۲۵۰ـ مشهد ۱۳۳۶ش)
معروف به منشی باشی، شاعر و دولتمرد ایرانی. در ۱۲۵۸ش با خانواده اش به مشهد کوچید. در آن جا تحصیل کرد و در فقه، کلام، حکمت و ادبیات سرآمد شد. در ۱۲۷۲ش راهی تهران شد. نجدالسلطنه، والی فارس، او را به سمت منشی به شیراز برد. نصرت، منشی محمدتقی میرزا رکن الدوله در شیراز و مشهد، رئیس دفتر قوام السلطنه در مشهد و چندی نیز حاکم کاشمر و درگز بود. از آثارش: دیوان شعر؛ فرازنده در ردّ فرقۀ بهایی؛ جامع المتفرقه به سبک کشکول شیخ بهایی؛ مثنوی فروزنده بر وزن حدیقۀ سنایی که به همراه گزیده ای از اشعارش به چاپ رسیده است (مشهد، ۱۳۳۱ش).
معروف به منشی باشی، شاعر و دولتمرد ایرانی. در ۱۲۵۸ش با خانواده اش به مشهد کوچید. در آن جا تحصیل کرد و در فقه، کلام، حکمت و ادبیات سرآمد شد. در ۱۲۷۲ش راهی تهران شد. نجدالسلطنه، والی فارس، او را به سمت منشی به شیراز برد. نصرت، منشی محمدتقی میرزا رکن الدوله در شیراز و مشهد، رئیس دفتر قوام السلطنه در مشهد و چندی نیز حاکم کاشمر و درگز بود. از آثارش: دیوان شعر؛ فرازنده در ردّ فرقۀ بهایی؛ جامع المتفرقه به سبک کشکول شیخ بهایی؛ مثنوی فروزنده بر وزن حدیقۀ سنایی که به همراه گزیده ای از اشعارش به چاپ رسیده است (مشهد، ۱۳۳۱ش).