نصراﷲ میرزا

لغت نامه دهخدا

نصراﷲ میرزا. [ ن َ رُل ْ لاه ] ( اِخ ) ابن نادرشاه افشار، پس از کشته شدن نادرشاه وی به اتفاق برادرش شاهرخ میرزا به سوی مرو فرار کرد و سرانجام «جمعی از قراولان مروی در راه به نصراﷲ میرزا برخورده او را گرفته به کلات آوردند» و سپس به مشهد نزد علیقلی خان بردندو علیقلی خان او و برادرش امامقلی میرزا را بکشت. وی طبع شعری هم داشته و در شعر «جدائی » تخلص می کرده و به نام جدائی افشار در تذکره ها نامیده شده است. مؤلف مجمعالفصحا این رباعی را به نام او ثبت کرده است :
مستوفی دیوان قضا روز نخست
مجموعه شادی و الم کرد درست
شادی به تمام مردمان قسمت کرد
غم باقی ماند گفت این قسمت تست.
( از دره نادره چ شهیدی ص 421 و 587 و 698 ) ( جهانگشای نادری چ انوار ) ( مجمعالفصحا چ مصفا ج 1 ص 34 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس