نصر، سیدعلی (تهران ۱۲۷۴ـ همان جا ۱۳۴۰ش)
نصر، سیدعلی
دولتمرد ایرانی و بنیاد گذار تئاتر در ایران. پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی وارد مدارس علمیه و آلیانس فرانسه شد. پس از اتمام تحصیلات به شغل معلمی پرداخت. سپس وارد وزارت دارایی شد و نزدیک بیست سال در آن وزارتخانه خدمت کرد. در ۱۳۱۵ به حکمرانی مازندران منصوب شد و نزدیک سه سال استاندار آن جا بود. در ۱۳۱۸ به معاونت علی منصور، وزیر پیشه و هنر وقت، برگزیده شد. وقتی علی منصور به نخست وزیری رسید، کفالت وزارت پیشه و هنر با علی نصر شد. پس از شهریور ۱۳۲۰ مدتی هم معاون وزارت کشور شد. در ۱۳۲۵ در کابینۀ احمد قوام مدت کوتاهی وزیر پست و تلگراف بود. مدتی نیز سفیر کبیر ایران در پاکستان و پس از آن سفیرکبیر در چین ملّی شد. سید علی نصر در حقیقت بنیاد گذار تئاتر در ایران بود و تئاتر ملّی را در خیابان لاله زار تأسیس کرد. مدتی در اروپا به تحصیل در رشتۀ تئاتر پرداخت. پس از بازگشت کمدی ایران را به سبک تئاتر اروپایی تأسیس کرد. در سازمان پرورش افکار، که در ۱۳۱۸ش تأسیس شد، ریاست کمیسیون نمایش را برعهده داشت. هنرستان هنرپیشگی را تأسیس کرد و سال ها به تدریس تاریخ هنر اشتغال داشت. نمایش نامه هایی همچون سیروس، اشتباه لپی، نتیجۀ تعدد زوجات، تا این جوریم همین جوریم را نوشت و سرپرستی و اجرا کرد. از تألیفات اوست: تاریخ ایران و دنیا؛ حفظ الصّحه، علم الاشیاء (۶ جلد)؛ هنرآموز دوشیزگان (۶ جلد).
نصر، سیدعلی
دولتمرد ایرانی و بنیاد گذار تئاتر در ایران. پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی وارد مدارس علمیه و آلیانس فرانسه شد. پس از اتمام تحصیلات به شغل معلمی پرداخت. سپس وارد وزارت دارایی شد و نزدیک بیست سال در آن وزارتخانه خدمت کرد. در ۱۳۱۵ به حکمرانی مازندران منصوب شد و نزدیک سه سال استاندار آن جا بود. در ۱۳۱۸ به معاونت علی منصور، وزیر پیشه و هنر وقت، برگزیده شد. وقتی علی منصور به نخست وزیری رسید، کفالت وزارت پیشه و هنر با علی نصر شد. پس از شهریور ۱۳۲۰ مدتی هم معاون وزارت کشور شد. در ۱۳۲۵ در کابینۀ احمد قوام مدت کوتاهی وزیر پست و تلگراف بود. مدتی نیز سفیر کبیر ایران در پاکستان و پس از آن سفیرکبیر در چین ملّی شد. سید علی نصر در حقیقت بنیاد گذار تئاتر در ایران بود و تئاتر ملّی را در خیابان لاله زار تأسیس کرد. مدتی در اروپا به تحصیل در رشتۀ تئاتر پرداخت. پس از بازگشت کمدی ایران را به سبک تئاتر اروپایی تأسیس کرد. در سازمان پرورش افکار، که در ۱۳۱۸ش تأسیس شد، ریاست کمیسیون نمایش را برعهده داشت. هنرستان هنرپیشگی را تأسیس کرد و سال ها به تدریس تاریخ هنر اشتغال داشت. نمایش نامه هایی همچون سیروس، اشتباه لپی، نتیجۀ تعدد زوجات، تا این جوریم همین جوریم را نوشت و سرپرستی و اجرا کرد. از تألیفات اوست: تاریخ ایران و دنیا؛ حفظ الصّحه، علم الاشیاء (۶ جلد)؛ هنرآموز دوشیزگان (۶ جلد).