نصر بن ناصرالدین

دانشنامه آزاد فارسی

نَصْرِ بن ناصرالدّین ( ـ۴۱۲ق)
(یا: نصر بن سبکتکین) ابوالمظفر، شاهزادۀ غزنوی ، در پادشاهی پدرش ، حاکم بُست بود. پس از مرگ پدر از سلطنت محمود پشتیبانی کرد. در ۳۸۹ از جانب محمود حاکم نیشابور شد. در ۳۹۱ق از اسماعیل المنتصر سامانی شکست خورد و به هرات گریخت . اما محمود به یاری او شتافت و منتصر را به گرگان هزیمت داد. در شوال همان سال منتصر بار دیگر به نیشابور تاخت و نصر این بار نیز از او شکست خورد، اما سپاهیان محمود بار دیگر به یاری نصر شتافتند و منتصر به گرگان گریخت. در سومین جنگ که در سرخس درگرفت ، منتصر شکست سختی خورد و بیشتر فرماندهان سپاه او، ازجمله ابوالقاسم سیمجوری، به اسارت درآمدند و نصر آن ها را به غزنه نزد برادرش فرستاد. در ۳۹۳ق محمود سیستان را گرفت حکومت آن را به نصر داد. نصر حنفی پرشوری بود و با عالمان دینی همواره با احترام رفتار می کرد. همچنین نصر شاعران و دانشمندان را می نواخت . ثعالبی ، کتاب غرر اخبار ملوک الفرس را به نام او نوشت .

پیشنهاد کاربران