[ویکی الکتاب] معنی نَصَحُواْ: خیرخواهی کردند - نصیحت کردند (از کلمه نصح به معنای به کار بردن نهایت درجه قدرت خود در عمل و یا سخنی است که در آن عمل و یا سخن مصلحتی برای صاحبش باشد و به عبارتی به معنی خالص و ناب کردن عمل است لذا ناصح عسل به معنای عسل خالص است .ناصح به معنی خیاط نیز...
ریشه کلمه:
نصح (۱۳ بار)
«نصح» در اصل به معنای خالص ساختن است، و کلمه جامعی است که هر گونه خیرخواهی و اقدام مخلصانه را شامل می شود، و چون مسأله جهاد مطرح است، ناظر به کوشش ها و تلاش هایی است که در این زمینه صورت می گیرد.
(بروزن فلس) به معنی خالص شدن و خالص کردن است «نَصَحَ الشَّیْءُ نَصْحاً» ایضاگویند «نَصَحَ الْعَسَلَ» یعنی عسل را صاف و خالص کرد. در نهایه گوید: نصح در لغت به معنی خلوص است. نُصح (به ضم - ن) یه معنی اخلاص میباشد در مجمع فرموده: (النُّصْحُ اِخْلاصُ الْعَمَلِ مِنَ الْغَشِ» در اقرب الموارد آمده «نَصَحَهُ نَصْحاً و نُصْحاً» یعنی او را پند داد و دوستی را بر وی خالص کرد. پند دادن را از آن نصح و نصیحت گویند که از روی خلوص نیت و خیر خواهی محض است . نصیحت من به شما نفع نمیدهد اگر بخواهم پندتان دهم. گفتهاند تعدیه بلام در آن از تعدیه به نفسه افصح است . * . بر آنانکه خرجی پیدا نمیکنند گناهی نیست که به جهادنروند آنگاه که نیکخواهی کنند برخدا و رسول یعنی اخلاص کنند بخدا در ایمان و به رسول در اطاعت وعمل، آن در مقابل منافقان است که به جهاد نمیرفتند و با نشر اکاذیب و غیره مردم را ناراحت و خویش را گناهکارتر میکردند. در المنار از ابوداود و مسلم از تمیم داری نقل شده که رسول خدا «صلی الله علیه واله» فرمود:«اَلدّینُ اَلنَّصیحَهُ. قالُوا لِمَنْ یا رَسُولَ اللَّهِ؟ قالَ للَّهِ؟وَلِکِتابِهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِاْئِمَّةِ الْمُسْلِمینَ وَ عامَّتِهِمْ» . به آنها قسم خورد که من به شما خیر خواهم و دوستیم به شما خالص و بی شائبه است. * . نَصُوح به فتح اول به معنی فاعل و نصیحت کننده است توبه نصوح آن است که شخص را نصیحت میکنددیگر به گناه بازنگردد در اقرب الموارد گفته:«اَلنَّصُوحُ: اَلنَاصِحُ» در صحاح وقاموس توبه نصوح را توبه صادقه گفته است راغب توبه محکم نیز گفته است بهرحال توبه نصوح آن است که عود بر گناه در آن نباشد. در مجمع آمده که معاذبن جبل گفت: یا رسول الله توبه نصوح چیست؟ فرمود:«أَنْ یَتُوبَ التَّائِبُ ثُمَّ لایَرْجِعُ فی ذَنْبِ کَما لا یَعُودُ اللَّبَنُ اِلَی الضَّرْعِ» یعنی توبه کند بعد بگناه برنگردد چنانکه شیر به پستان باز نمیگردد. در کافی از ابوالصباح کنانی نقل کرده که از حضرت صادق «علیهالسلام»از توبه نصوح پرسید فرمود: «یَتُوبُ الْعَبْدُ مِنَ الذَّنْبِ ثُمْ لایَعُودُ فیهِ»
ریشه کلمه:
نصح (۱۳ بار)
«نصح» در اصل به معنای خالص ساختن است، و کلمه جامعی است که هر گونه خیرخواهی و اقدام مخلصانه را شامل می شود، و چون مسأله جهاد مطرح است، ناظر به کوشش ها و تلاش هایی است که در این زمینه صورت می گیرد.
(بروزن فلس) به معنی خالص شدن و خالص کردن است «نَصَحَ الشَّیْءُ نَصْحاً» ایضاگویند «نَصَحَ الْعَسَلَ» یعنی عسل را صاف و خالص کرد. در نهایه گوید: نصح در لغت به معنی خلوص است. نُصح (به ضم - ن) یه معنی اخلاص میباشد در مجمع فرموده: (النُّصْحُ اِخْلاصُ الْعَمَلِ مِنَ الْغَشِ» در اقرب الموارد آمده «نَصَحَهُ نَصْحاً و نُصْحاً» یعنی او را پند داد و دوستی را بر وی خالص کرد. پند دادن را از آن نصح و نصیحت گویند که از روی خلوص نیت و خیر خواهی محض است . نصیحت من به شما نفع نمیدهد اگر بخواهم پندتان دهم. گفتهاند تعدیه بلام در آن از تعدیه به نفسه افصح است . * . بر آنانکه خرجی پیدا نمیکنند گناهی نیست که به جهادنروند آنگاه که نیکخواهی کنند برخدا و رسول یعنی اخلاص کنند بخدا در ایمان و به رسول در اطاعت وعمل، آن در مقابل منافقان است که به جهاد نمیرفتند و با نشر اکاذیب و غیره مردم را ناراحت و خویش را گناهکارتر میکردند. در المنار از ابوداود و مسلم از تمیم داری نقل شده که رسول خدا «صلی الله علیه واله» فرمود:«اَلدّینُ اَلنَّصیحَهُ. قالُوا لِمَنْ یا رَسُولَ اللَّهِ؟ قالَ للَّهِ؟وَلِکِتابِهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِاْئِمَّةِ الْمُسْلِمینَ وَ عامَّتِهِمْ» . به آنها قسم خورد که من به شما خیر خواهم و دوستیم به شما خالص و بی شائبه است. * . نَصُوح به فتح اول به معنی فاعل و نصیحت کننده است توبه نصوح آن است که شخص را نصیحت میکنددیگر به گناه بازنگردد در اقرب الموارد گفته:«اَلنَّصُوحُ: اَلنَاصِحُ» در صحاح وقاموس توبه نصوح را توبه صادقه گفته است راغب توبه محکم نیز گفته است بهرحال توبه نصوح آن است که عود بر گناه در آن نباشد. در مجمع آمده که معاذبن جبل گفت: یا رسول الله توبه نصوح چیست؟ فرمود:«أَنْ یَتُوبَ التَّائِبُ ثُمَّ لایَرْجِعُ فی ذَنْبِ کَما لا یَعُودُ اللَّبَنُ اِلَی الضَّرْعِ» یعنی توبه کند بعد بگناه برنگردد چنانکه شیر به پستان باز نمیگردد. در کافی از ابوالصباح کنانی نقل کرده که از حضرت صادق «علیهالسلام»از توبه نصوح پرسید فرمود: «یَتُوبُ الْعَبْدُ مِنَ الذَّنْبِ ثُمْ لایَعُودُ فیهِ»
wikialkb: نَصَحُوا