نشکردنی

لغت نامه دهخدا

نشکردنی. [ ن َ ش ِ ک َ دَ / ن َ ک َ دَ ] ( ص لیاقت ) شکارناشدنی. مقابل شکردنی. || نشکستنی. رجوع به شکردنی شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس