نشناس

لغت نامه دهخدا

نشناس. [ ن َ ش َ / ن َ ] ( نف مرکب ) ناشناسنده. نشناسنده. || منکر. انکارکننده. در کلمات مرکب : حق نشناس ، خدانشناس ، نمک نشناس. رجوع به هر یک از این مدخل ها در ردیف خود شود. || ( ن مف مرکب ) ناشناس. غیرمعروف. نشناس.
- به نشناس ؛ متنکراً.( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) ناشناخته ناشناس مجهول .

پیشنهاد کاربران

بپرس