نشانی ای پی

نشانی آی پی. نشانی[ ۱] پروتکل اینترنت ( به انگلیسی: Internet Protocol Address ) یا به اختصار نشانی آی پی ( به انگلیسی: IP Address ) نشانی عددی است که به هریک از دستگاه ها و رایانه های متصل به شبکهٔ رایانه ای که بر مبنای مجموعه پروتکل اینترنت کار می کند، اختصاص داده می شوند. پیام هایی که دیگر رایانه ها برای این رایانه می فرستند با این نشانهٔ عددی همراه است و راه یاب های شبکه آن را مانند «نشانی گیرنده» در نامه های پستی تعبیر می کنند، تا در نهایت پیام به رابط شبکه رایانه مورد نظر برسد.
دو نسخه IP در حال استفاده می باشد: آی پی نسخه ۴ و آی پی نسخه ۶ ( IPv4 و IPv6 ) که هر یک نشانی آی پی را به روش متفاوتی ارائه می نمایند.
نشانی آی پی نسخهٔ چهارم یک عدد ۳۲ بیتی است که برای سادگی آن را به شکل چهار بخش عددی در مبنای ده می نویسند که با نقطه از هم جدا می شوند ( مانند ۱۷۲. ۱۶. ۲۵۴. ۱ ) . این روش نشانی دهی را ده دهی نقطه دار می نامند هر یک از چهار بخش را یک هشتایی ( Octet ) می گویند زیرا طول آن ۸ بیت ( یا ۱ بایت ) است و می تواند عددی از ۰ تا ۲۵۵ باشد. پس در هر بخش ۲۵۶ ( ۲ به توان ۸ ) آدرس مختلف داریم.
و در مجموع ۲ به توان ۳۲ نشانی آی پی ایجاد می شود.
اصولاً هر نشانی آی پی ۳۲ بیتی به دو بخش تقسیم می شود: یک پیشوند و یک پسوند. این دو سطح به منظور ایجاد یک روش مسیریابی کارآمد طراحی شده است. پیشوند آدرس، شبکه ای را که رایانه به آن متصل است مشخص می کند ( Network ) در حالیکه پسوند یک رایانهٔ یکتا را روی شبکه مشخص می کند ( میزبان ( شبکه ) ) . یعنی به هر شبکه در اینترنت یک مقدار یگانه که تحت عنوان شمارهٔ شبکه شناخته شده است، اختصاص دارد. شمارهٔ شبکه به عنوان یک پیشوند در نشانی هر رایانه ای که به شبکه وصل است ظاهر می شود. بعلاوه به هر رایانهٔ روی یک شبکه، یک پسوند نشانی یکتا تخصیص یافته است.
هر نشانی کامل، شامل یک پیشوند و یک پسوند است و طوری تخصیص داده می شوند که یکتا باشند، بنابراین ویژگی اول تضمین می گردد. اگر دو رایانه به دو شبکهٔ مختلف وصل شده باشند، نشانی هایشان پیشوندهای متفاوت خواهند داشت. اما اگر دو رایانه به یک شبکه وصل باشند، نشانی هایشان دارای پسوندهای متفاوت خواهد بود.
سه کلاسِ پایه ایِ مختلفِ نشانی دهیِ آی پی، برای شبکه های بزرگ، متوسط و کوچک وجود دارد. کلاس A برای شبکه های بزرگ، کلاس B برای شبکه های متوسط و کلاس C برای شبکه های کوچک است. علاوه بر این سه کلاس، کلاس D برای پخش چندگانه، ارسال اطلاعات به گروهی از رایانه ها، و کلاس E برای کارهای جستجو وجود دارند. برای شرکت در پخش چندگانهٔ آی پی، مجموعه ای از رایانه های میزبان باید بر سر استفاده از آدرس پخش چندگانه، به طور مشترک توافق داشته باشند. پس از تشکیل گروه پخش چندگانه یک کپی از هر بستهٔ اطلاعاتی فرستاده شده به نشانی پخش چندگانه به هر رایانهٔ میزبان در مجموعه تحویل می گیرد؛ بنابراین نخستین ۴ بیت ( از سمت چپ ) آدرس IP کلاس آن را مشخص می کند. همچنین اگر نمایش نقطه دار را در نظر بگیریم از روی مقدار دهدهی بایت اول کلاس آن تشخیص داده می شود