نشانگان کلاین–لوین

سندرم کلاین–لوین ( به انگلیسی: Kleine - Levin syndrome ) بیماری نادری است که شخص مبتلا احتیاج به خواب زیادی دارد که گاهی به بیست ساعت در شبانه روز می رسد.
معمولاً شخص مبتلا تمایل زیادی به غذا خوردن ( پرخوری جبری ) و تمایل جنسی زیاد دارد. بعضی از محققان عقیده دارند که این بیماری زمینهٔ ارثی دارد و بعضی دیگر اعتقاد دارند که این اختلال یک بیماری خودایمنی است.
این اختلال درمان قطعی ندارد، اما غالباً داروهای محرکی مثل آمفتامین ها[ ۱] ، متیل فنیدیت[ ۲] ( ریتالین ) و همچنین ایمی پرامین[ ۳] و مودافینیل[ ۴] برای این دسته از بیماران تجویز می شود. به خاطر شباهتی که بین این بیماری و بعضی از اختلالات خلقی وجود دارد از لیتیوم و کاربامازپین هم استفاده می شود. اما غالباً پاسخ به درمان، محدود است.
بیماران مبتلا به سندرم کلین لوین ( KLS ) دوره های مکرر خواب طولانی ( پرخوابی ) را تجربه می کنند. در بیشتر موارد، بیماران به مدت 15 تا 21 ساعت در روز می خوابند. اشتهای زیاد ( هایپرفاژی ) و ولع مصرف غیرمعمول در نیمی تا دو سوم موارد وجود دارد. تقریباً نیمی از بیماران به طور عمده بیماران مرد، به طرز چشمگیری افزایش میل جنسی ( ابرجنسیت ) را تجربه می کنند. چندین علامت دیگر معمولاً همراه سندرم هستند، از جمله تغییرات قابل توجه در خلق و خو و توانایی شناختی به چشم می خورد. مسخ واقعیت و بی تفاوتی شدید حداقل در 80 درصد موارد وجود دارد. حدود یک سوم بیماران دچار توهم می شوند. [ ۵]
مشخص نیست که چه چیزی باعث سندرم کلین لوین می شود، اما سازوکارهای مختلفی ارائه شده است. یک توضیح ممکن اختلال عملکرد هیپوتالاموس است. تالاموس احتمالاً در خواب خارج از کنترل نقش دارد و بیماران مبتلا به اختلال عملکرد دیانسفالیک - هیپوتالاموس ناشی از تومورها علائمی مشابه با بیماران سندرم کلین لوین را تجربه می کنند. به طور خاص، مناطق زمانی میانی تالاموس ممکن است درگیر شود، اگرچه معاینات بیماران مبتلا به سندرم کلین لوین به طور مداوم ناهنجاری هایی را در این منطقه پیدا نکرده است. [ ۶]
توضیح احتمالی دیگر مربوط به متابولیسم سروتونین و دوپامین است. عدم تعادل در مسیرهای انتقال دهنده عصبی این مواد شیمیایی می تواند نقش داشته باشد. عفونت های ویروسی نیز به عنوان یک دلیل احتمالی مطرح شده است. شواهد مربوط به نقش آنها شامل ضایعاتی است که در کالبد شکافی یافت می شود.