نشانگان لورنس–مون

دانشنامه عمومی

نشانگان لورنس - مون ( انگلیسی: Laurence–Moon syndrome ) یا به اختصار «LMS»، یک اختلال نادر ژنتیکی از نوع «اتوزومال مغلوب» است که با علائمی همچون «رتینیت پیگمنتوزا»، «انگشتان اضافی»، «پاراپلژی اِسپاستیک»، «کاهش فعالیت غدد جنسی» و «ناتوانی ذهنی» همراه است.
این اختلال نخستین بار در سال ۱۸۶۶ میلادی توسط دو چشم پزشک بریتانیایی با نام های «جان زاکاریا لورنس» و «رابرت چارلز مون» گزارش شد. [ ۱] [ ۲]
این بیماری از نوع پیش رونده بوده و معمولاً از دوران کودکی یا دهه دوم و سوم شروع می شود. ۸۰ درصد بیماران از بدو تولد دچار چاقی بیش از حد بوده و با بالا رفتن سن تدریجاً بیشتر نیز می شود. مبتلایان به این سندرم دچار ضعف بینایی به علت ورم رنگ دانه ای و دژنرسانس شبکیه چشم هستند؛ که اکثراً به شب کوری و در صورت پیشرفت بیماری، کوری کامل منجر شده و در ۹۰ درصد بیماران دیده می شود. اکودکانااز همان ن نوزادی مبتلا به ضعف قوای روانی و عقب ماندگی ذهنی هستند اما این ضعف به درجات شدید پیشرفت نمیکن از دیگر نشانگان این بیماری می توان به چند انگشتی ( شش انگشتی یا بیشتر ) بودن این کودکان و کمی رشد اعضای تناسلی اشاره کرد. [ ۳]
عکس نشانگان لورنس–مون
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس