نشانگان راسل ( انگلیسی: Russell's sign ) که به نام جرالد راسل روان پزشک بریتانیایی نامگذاری شده است، علامت پینه مانندی است[ ۱] که روی بند انگشتان یا پشت دست به دلیل خود القایی استفراغ های مکرر توسط خود بیمار در طول دورهٔ زمانی طولانی تعریف می شود. [ ۲] این نشانه عموماً از تماس بند انگشتان بیمار با دندان های ثنایا در حین القای رفلکس گگ در پشت گلو با انگشت یا انگشتان خود ایجاد می شود.
اینگونه جای زخم یکی از شاخص های جسمی یک بیماری روانی در نظر گرفته می شود و نشانگان راسل در درجه اول در بیماران مبتلا به اختلال خوردن مانند پرخوری عصبی یا بی اشتهایی عصبی دیده می شود. با این حال، همیشه یک شاخص قابل اعتماد برای اختلال خوردن نیست. عوامل بسیار بیشتری در ارتباط با جای زخم وجود دارد.
افراد مبتلا به پرخوری ( بولیمیک ) که قادر به "پاکسازی بدون رفلکس حلقی ( هندزفری ) " یا ایجاد استفراغ با باز کردن عمدی اسفنکتر مری به روشی شبیه آروغ زدن هستند؛ در حالی که عضلات معده را منقبض می کنند، نشانه راسل را ندارند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاینگونه جای زخم یکی از شاخص های جسمی یک بیماری روانی در نظر گرفته می شود و نشانگان راسل در درجه اول در بیماران مبتلا به اختلال خوردن مانند پرخوری عصبی یا بی اشتهایی عصبی دیده می شود. با این حال، همیشه یک شاخص قابل اعتماد برای اختلال خوردن نیست. عوامل بسیار بیشتری در ارتباط با جای زخم وجود دارد.
افراد مبتلا به پرخوری ( بولیمیک ) که قادر به "پاکسازی بدون رفلکس حلقی ( هندزفری ) " یا ایجاد استفراغ با باز کردن عمدی اسفنکتر مری به روشی شبیه آروغ زدن هستند؛ در حالی که عضلات معده را منقبض می کنند، نشانه راسل را ندارند.
wiki: نشانگان راسل