نشانگان خستگی مزمن

فرهنگستان زبان و ادب

{chronic fatigue syndrome, CFS} [روان شناسی] بیماری مزمنی با علت ناشناخته که مشخصه های آن عبارت است از خستگی و کاهش فعالیت جسمی و علائمی شبیه به آنفلوانزا و گاه افسردگی

دانشنامه آزاد فارسی

نِشانِگان خستگی مُزمِن (chronic fatigue syndrome)
(یا: انسفالومیلیت میالژیک، نشانگان خستگی پساویروسی) وضعیت ناتوان کنندۀ شایعی با گسترۀ وسیعی از علایم، و ماندگار در دوره ای حداقل شش ماهه. ازجمله شامل خستگی مفرط، درد عضلانی، ضعف، افسردگی، اختلال تعادل و هماهنگی حرکات، دردهای مفصلی، و ناراحتی معده است. این حالت معمولاً درپی بیماریی شبه آنفلوانزا پدید می آید و تشخیص آن معمولاً با ردکردن سایر بیماری هایی صورت می گیرد که همین علایم را ایجاد می کنند. علت بیماری ناشناخته است، ولی عقیده بر این است که مجموعه ای از عوامل ویروسی، اجتماعی، و روان شناختی علت آن به شمار می روند. فرضیه های مبتنی بر یک عامل خاص، مثل ویروس اپشتاین ـ بار، عمدتاً رد شده اند. بیماری درمان قطعی ندارد، اما با گذشت زمان از شدت علایم آن کاسته می شود. در صورت وجود افسردگی، باید آن را درمان کرد. تحقیقات جدید نشان داده اند درمان شناختی روش مفیدی برای درمان این بیماران است. پزشکان انگلیسی تا اکتبر ۱۹۹۶، نشانگان خستگی مزمن را بیماری واقعی نمی دانستند، تا آن که در ۱۹۹۶، تعداد مبتلایان به این بیماری در انگلستان ۱میلیون نفر برآورد شد. بعدها، اصطلاح نشانگان خستگی مزمن جانشین اصطلاح انسفالومیلیت میالژیک شد، زیرا بیماران انسفالومیلیت (التهاب مغز و نخاع) ندارند و درد عضلانی (میالژی) نیز در درصد کمی از بیماران دیده می شود. تصور می شد بیمار کلیشه ای نشانگان خستگی مزمن، زنی میانسال از طبقۀ متوسط است، اما این نظریه نیز تأیید نشد. نشانگان خستگی مزمن پدیده ای جدید نیست و موارد ابتلا به آن بیش از ۵۰ سال است که از سراسر جهان گزارش می شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس