نشانه گذاری e z

نشانه گذاری E Z. پیکربندی E–Z، یا قرارداد E–Z، روش ترجیحی آیوپاک برای توصیف شیمی فضایی مطلق پیوندهای دوگانه در شیمی آلی است. این روش نشانه گذاری برای توصیف ایزومری سیس–ترانس است. ( که فقط شیمی فضایی نسبی را توصیف می کند ) نشانه گذاری E - Z می تواند برای توصیف پیوندهای دوگانه با دو، سه یا چهار استخلاف استفاده شود.
با پیروی از قواعد توالی کان–اینگولد–پریلاگ ( قواعد CIP ) ، به هر یک از استخلاف ها با پیوند دوگانه اولویتی تخصیص داده می شود، سپس موقعیت های بالاتر از هر یک از کربن های پیوند دوگانه با یکدیگر مقایسه می شوند. اگر دو گروه با اولویت بالاتر در دو طرف مقابل پیوند دوگانه ( نسبت به هم ترانس ) باشند، پیکربندی E ( از entgegen, آلمانی: ، به معنی "مقابل" ) است. اگر دو گروه با اولویت بالاتر در یک طرف پیوند دوگانه ( نسبت به هم سیس ) باشند، پیکربندی Z ( از zusammen, آلمانی: ، به معنی "با هم" ) است.
حروف E و Z به طور مرسوم به صورت کج، داخل پرانتز نوشته می شوند و با یک خط فاصله از بقیه نام جدا می شوند. این حروف همیشه به صورت بزرگ ( نه با حروف کوچک ) درج می شوند، اما شامل قوانین بزرگنمایی حرف اول در انگلیسی می شود ( مانند مثال بالا ) .
مثال دیگر: قوانین CIP اولویت بالاتری را به برم نسبت به کلر و اولویت بیشتری را برای کلر نسبت به هیدروژن اختصاص می دهد، از این رو نامگذاری زیر انجام می شود.
برای مولکول های آلی با پیوندهای دوگانه متعدد، گاهی اوقات لازم است که مکان آلکن را برای هر نماد E یا Z نشان دهیم. به عنوان مثال، نام شیمیایی آلیترتینوئین ( ۲E، ۴E، ۶Z، ۸E ) - ۷٬۳ - دی متیل - ۹ - ( ۶٬۶٬۲ - تری متیل - ۱ - سیکلوهگزنیل ) نونا - ۸٬۶٬۴٬۲ - تترانوئیک اسید، نشان می دهد که آلکن هایی که از موقعیت های ۲، ۴ و ۸ شروع می شوند E هستند در حالی که آلکنی که از موقعیت ۶ شروع می شود Z است.
• ایزومری سیس–ترانس
• هندسه مولکولی