نشانه های توبه

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] در روایات نشانه هایی برای توبه ذکر شده است که به برخی از آنها در این مبحث اشاره شده است.
از دیدگاه نبوی چهار نشانه بیانگر توبه نصوح و توبه گر حقیقی است: ۱. اخلاص عمل برای خدا؛ ۲. فرو گذاشتن باطل ؛ ۳. پای بندی به حق ؛ ۴. شوق و آزمندی به نیکی.
چند روایت درباره توبه
حضرتش معتقد بود: «اگر نشانه توبه در توبه گذار آشکار نشود توبه نکرده است». (پس باید) طلب کاران را خشنود سازد، نمازها (ی نخوانده را) اعاده کند، میان مردم فروتنی نماید، خود را از شهوات و خواهش های نفسانی به دور دارد، و با روزه گرفتن، گردن خود را نزار سازد. در حدیثی دیگر فرمود: «چون بنده ای توبه کند و دشمنانش را راضی نگرداند، بر عبادت خویش نیفزاید، لباس خویش را تغییر ندهد، دوستانش را عوض نکند (بدها را ترک کند و خوب ها را انتخاب نماید)، محل نشستن خود را تغییر ندهد، رخت خواب و متکایش را عوض ننماید، اخلاق و نیاتش را دگرگون نسازد، دلش را نگشوده، دستش را باز ننماید، آرزوهایش را کوتاه نکند، زبانش را حفظ ننماید، زیادی نیروی خود را از بدن نگیرد، بازگشت کننده و توبه گر نباشد و اگر بدین خصال پایداری کند روشن می شود که تایب است».
ارزش توبه حقیقی
عمل توبه کار حقیقی، بیانگر اسلام ، ایمان ، علم و عمل اوست که تفصیل و تعلیل آن در کلام نبوی در سفارشاتشان به حضرت علی علیه السّلام آمده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس