- نشان بودن به... ؛ بدان صفت نام بردار و عَلَم بودن :
صد از نامداران و گردنکشان
که بودند هر یک به مردی نشان.
فردوسی.
چون ملت رسول به پاکی ستوده ای چون رحمت خدای به نیکی نشانیا.
ابوالفرج رونی.
گرچه بازوی هنر داری و دست و دل کارورچه در جنگ بدین هر سه نشانی و سمر.
فرخی.
- نشان بودن در... ؛ معروف بودن. سرشناس بودن. مشارٌ بالبنان بودن : پذیره شدندش همه سرکشان
که بودند در پادشاهی نشان.
فردوسی.