نشان بند جوراب ( به انگلیسی: Order of the Garter ) از نشان های درباری و اشرافی انگلستان است که توسط پادشاه ( ملکه ) انگلستان اعطا می شود.
پیدایش این نشان به این شکل بوده است که یکی از شب های سال ۱۳۴۸ میلادی، کنتس سالزبری در حال رقص با ادوارد سوم پادشاه انگلستان، [ ۱] بند جورابش پایین آمده و چون درباریان خندیدند، پادشاه در حالی که بند جوراب او را می بست، گفت:[ ۲]
شرم بر کسی باد که چنین کاری را بد پندارد.
بدین ترتیب خنده بر لبان درباریان خشکید. فردای آن شب، هیئتی ۲۶ نفره به نام انجمن بند جوراب ( گارتر ) تشکیل شد که شاه ریاست آن را بر عهده داشت. [ ۳]
انگلستان در قرن چهاردهم میلادی، هنوز درگیر جنگ های صلیبی بود و نشان بند جوراب نشانی صرفاً مسیحی به حساب می آید. با این حال تاکنون دو پادشاه از ایران ( ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه[ ۴] ) ، دو سلطان عثمانی و یک امپراتور ژاپن از میان غیر مسیحیان این نشان را دریافت کردند. [ ۵]
ناصرالدین شاه دومین غیر مسیحی ای بود که این نشان را از ملکه ویکتوریا دریافت کرد. پیش از وی سلطان عبدالعزیز عثمانی این نشان را دریافت نموده بود. ناصرالدین شاه در سفرنامه اش دربارهٔ این نشان مفصلاً شرحی نوشته است. [ ۶] او با ظرافت نقل می کند که ملکه «گونه اش را بوسیده است». [ ۷] ملکه ویکتوریا نیز در خاطراتش وقایع روز اعطای نشان را به طور مبسوط شرح داده است. [ ۸] ناصرالدین شاه در سفرنامه خود چنین آورده است که:[ ۹]
لرد شامبرلاند که وزیر دربار پادشاهی است، نشان ژارتیر مکلل به الماس را که به زانوبند معروف و از نشان های بسیار معتبر انگلیس است، برای ما آورد. پادشاه ( ملکه ویکتوریا ) برخاسته، به دست خودشان نشان را به ما زدند و حمایلش را انداختند. جوراب بندبلند را هم دادند.
نشان شامل یک بند جوراب جواهرنشان ( که به پا بسته می شود، حمایل آبی گل گندم که به صورت مورب بر سینه قرار می گیرد، نشان ستاره الماس که بر سینه و روی حمایل نصب می شود و جعبه نقره شکاف دار که برای حمل نشان استفاده می گردد است. نشان بندجوراب توارثی نیست و الزاماً پس از فوت صاحب آن به دولت انگلستان بازمی گردد. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپیدایش این نشان به این شکل بوده است که یکی از شب های سال ۱۳۴۸ میلادی، کنتس سالزبری در حال رقص با ادوارد سوم پادشاه انگلستان، [ ۱] بند جورابش پایین آمده و چون درباریان خندیدند، پادشاه در حالی که بند جوراب او را می بست، گفت:[ ۲]
شرم بر کسی باد که چنین کاری را بد پندارد.
بدین ترتیب خنده بر لبان درباریان خشکید. فردای آن شب، هیئتی ۲۶ نفره به نام انجمن بند جوراب ( گارتر ) تشکیل شد که شاه ریاست آن را بر عهده داشت. [ ۳]
انگلستان در قرن چهاردهم میلادی، هنوز درگیر جنگ های صلیبی بود و نشان بند جوراب نشانی صرفاً مسیحی به حساب می آید. با این حال تاکنون دو پادشاه از ایران ( ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه[ ۴] ) ، دو سلطان عثمانی و یک امپراتور ژاپن از میان غیر مسیحیان این نشان را دریافت کردند. [ ۵]
ناصرالدین شاه دومین غیر مسیحی ای بود که این نشان را از ملکه ویکتوریا دریافت کرد. پیش از وی سلطان عبدالعزیز عثمانی این نشان را دریافت نموده بود. ناصرالدین شاه در سفرنامه اش دربارهٔ این نشان مفصلاً شرحی نوشته است. [ ۶] او با ظرافت نقل می کند که ملکه «گونه اش را بوسیده است». [ ۷] ملکه ویکتوریا نیز در خاطراتش وقایع روز اعطای نشان را به طور مبسوط شرح داده است. [ ۸] ناصرالدین شاه در سفرنامه خود چنین آورده است که:[ ۹]
لرد شامبرلاند که وزیر دربار پادشاهی است، نشان ژارتیر مکلل به الماس را که به زانوبند معروف و از نشان های بسیار معتبر انگلیس است، برای ما آورد. پادشاه ( ملکه ویکتوریا ) برخاسته، به دست خودشان نشان را به ما زدند و حمایلش را انداختند. جوراب بندبلند را هم دادند.
نشان شامل یک بند جوراب جواهرنشان ( که به پا بسته می شود، حمایل آبی گل گندم که به صورت مورب بر سینه قرار می گیرد، نشان ستاره الماس که بر سینه و روی حمایل نصب می شود و جعبه نقره شکاف دار که برای حمل نشان استفاده می گردد است. نشان بندجوراب توارثی نیست و الزاماً پس از فوت صاحب آن به دولت انگلستان بازمی گردد. [ ۷]
wiki: نشان بند جوراب