نشال. [ ن َش ْ شا] ( ع ص ) آن که گرده نان را در دیگ فروبرده تر کند و تنها خورد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). نَشّاف. ( اقرب الموارد ). رجوع به نَشّاف شود.
