نشاز

لغت نامه دهخدا

نشاز. [ ن َ ] ( ع اِ ) جای بلند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). زمینی بر بالا. ( مهذب الاسماء ). مکان مرتفع. ( المنجد ) ( اقرب الموارد ). نَشَز. ( اقرب الموارد ) ( مهذب الاسماء ). ج ، انشاز.

نشاز. [ ن ِ ] ( ع اِ ) ج ِ نَشَز. رجوع به نَشَز شود.

فرهنگ فارسی

جمز نشز است .

پیشنهاد کاربران

بپرس