نسی ء

(بر وزن وسیع، در لغت به معنای تأخیر، چیزی را از جای خود راندن، جابه جا کردن) اصطلاحی در تاریخ عرب جاهلی به معنای سنتی نزد عرب جاهلی، که چون ماه های حرام می رسید و از سویی هم می خواستند جنگ خود را ادامه دهند و هم حرمت ماه های حرام را نگه دارند، این ماه ها را پس و پیش می کردند تا در جنگشان وقفه نیفتد. خداوند در قرآن (توبه، ۳۶ و ۳۷) از این عمل نهی کرده و فرموده که شمار دوازده ماه سال و چهار ماه حرام نزد خداوند یکسان است و نسیء فزونی در کفر و مایۀ تباهی کافران است.