نسل گرایی

نسل گرایی ( به انگلیسی: Generationism ) این باور است که یک نسل خاص دارای ویژگی های ذاتی است که آن را نسبت به نسل دیگر پست تر یا برتر می سازد. این اصطلاح معمولاً به ادعاهای برتری در ارزش ها، ارزش گذاری ها، شیوه های زندگی و باورهای عمومی یک نسل نسبت به نسل دیگر اشاره می نماید. در جایی کاربرد دارد که معیارهای قابل تأیید عینی وجود ندارد تا ادعای برتری را به خودی خود اثبات کند.
نسل گرایی بیشتر به عنوان اتهامی علیه این باور استفاده می شود که نسل معاصر به خودی خود ذاتاً برتر از نسل های پیشین است. برای مثال، از طریق رویه رایج تلقی توهین آمیز از فرهنگ های باستانی به عنوان بدوی - نباید با برچسب مثبت بدوی گرایی اشتباه گرفته شود - اگرچه ممکن است مخالفت یک نسل قدیمی با ارزش ها و سبک زندگی نسل جوان تر به عنوان نسل گرا نیز شناخته شود.
نسل گرایی به عنوان یک پدیده جامعه شناختی مکرر توسط فیلسوفان سوئدی، الکساندر بارد و ژان سودرکویست در کتاب امپراتوری جهانی: فلسفه سیاسی عصر اطلاعات ( به زبان سوئدی در سال ۲۰۰۳ منتشر شد ) به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته است. [ ۱]
بارد و سودرکویست نسل گرایی را یکی از بستگان نزدیک ولی بسیار کمتر تحلیل شده نژادگرایی می دانند که آنها پیشنهاد می کنند باید با جزئیات بیشتری مورد مطالعه قرار گیرد تا استدلال کلی برای نسبی گرایی و عمل گرایی در فلسفه معاصر تقویت شود.