نسل کشی آشوری ها ( به سُریانی: ܩܛܠܥܡܐ ܕܐܬܘܪܝܶܐ ) ، به نابودی عمدی و از پیش برنامه ریزی شده آشوریان سرزمین های تحت کنترل امپراتوری عثمانی در میانه و قبل از جنگ جهانی اول به دست ترکان جوان و سلطان عبدالحمید دوم صورت گرفت، گفته می شود. این نسل کشی با نسل کشی ارمنی ها و یونانیان هم زمان بوده است. نسل کشی مردم غیرنظامی آشوری در شمال میان رودان به ویژه حکاری، طور عبدین، استان سعرد، ارومیه و جنوب شرقی ترکیه امروزی، از سوی نیروهای عثمانی، گاهی با همکاری قبایل عرب و شبه نظامیان بومی عرب در عراق میان سال های ۱۹۱۴ تا ۱۹۲۵ صورت گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
تعداد کشتگان بر اساس آمار پروفسور دیوید گانت، ۲۷۵٬۰۰۰ نفر بوده است. در گزارش ارائه شده در پیمان لوزان آمار کشتگان در بخشهای آشوری نشین ۳۰۰٬۰۰۰ نفر برآورد شده که برابر با نیمی از ملت آشوری بوده است. در جنگ جهانی اول و پیش از آن، دیگر گروهای نژادی مانند ارمنیان و یونانیان قتل عام شدند. در نسل کشی صورت گرفته به دست دولت عثمانی حدود سه میلیون مسیحی کشته شده اند.
جمعیت آشوری ها در اوایل سده بیستم در امپراتوری عثمانی و به همراه آشوریان ساکن ایران، عراق و سوریه بین ۶۰۰٬۰۰۰ تا ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر برآورد شده است. جمعیت قابل توجه آشوری ها در مناطق ارومیه، وان، حکاری، طور عبدین، استان سعرد و شرق استان های دیاربکر، ارزروم و بتلیس سکونت داشتند.
آشوری ها به مانند سایر مسیحیان ساکن ترکیه به عنوان شهروندان درجه دو خوانده می شدند. خشونت علیه آشوری ها تغییر اجباری دین و خلع ید از اراضی ملکی، سوء قصدها، کشتارها، تجاوزها و تعدی ها و آدم ربایی ها اعمال اصلی رژیم و وحشت و ستمی بود که آشوری ها در زیر یوغ آن به سر می بردند.
اخراج آشوری ها اغلب اوقات با غارت، تجاوز و کشتار همراه بود. بسیاری از اخراج شدگان کشته شدند، یا از گرسنگی و بی سرپناهی در راه جانشان را از دست دادند. اولین قتل عام توسط بدرخان پاشا بین سال های ۱۸۴۰م تا ۱۸۴۷م که بیش از ۱۰٬۰۰۰ نفر از آشوریان حکاری و بوهتان قتل عام شدند.
در سال ۱۸۹۵م در جنوب استان دیاربکر نیروهای عثمانی در شرق مِحمِد رشید حدود ۲۵٬۰۰۰ نفر از اهالی آشوری شهر را کشتند. فرمانده نیروهای عثمانی در خاطرات خود نوشته بود که نیروهایش حدود ۳۰۰٬۰۰۰ نفر از مسیحیان ساکن دیاربکر و روستاهای اطراف شهر را یا قتل عام یا مجبور به مهاجرت کرده اند.
... [مشاهده متن کامل]
تعداد کشتگان بر اساس آمار پروفسور دیوید گانت، ۲۷۵٬۰۰۰ نفر بوده است. در گزارش ارائه شده در پیمان لوزان آمار کشتگان در بخشهای آشوری نشین ۳۰۰٬۰۰۰ نفر برآورد شده که برابر با نیمی از ملت آشوری بوده است. در جنگ جهانی اول و پیش از آن، دیگر گروهای نژادی مانند ارمنیان و یونانیان قتل عام شدند. در نسل کشی صورت گرفته به دست دولت عثمانی حدود سه میلیون مسیحی کشته شده اند.
جمعیت آشوری ها در اوایل سده بیستم در امپراتوری عثمانی و به همراه آشوریان ساکن ایران، عراق و سوریه بین ۶۰۰٬۰۰۰ تا ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر برآورد شده است. جمعیت قابل توجه آشوری ها در مناطق ارومیه، وان، حکاری، طور عبدین، استان سعرد و شرق استان های دیاربکر، ارزروم و بتلیس سکونت داشتند.
آشوری ها به مانند سایر مسیحیان ساکن ترکیه به عنوان شهروندان درجه دو خوانده می شدند. خشونت علیه آشوری ها تغییر اجباری دین و خلع ید از اراضی ملکی، سوء قصدها، کشتارها، تجاوزها و تعدی ها و آدم ربایی ها اعمال اصلی رژیم و وحشت و ستمی بود که آشوری ها در زیر یوغ آن به سر می بردند.
اخراج آشوری ها اغلب اوقات با غارت، تجاوز و کشتار همراه بود. بسیاری از اخراج شدگان کشته شدند، یا از گرسنگی و بی سرپناهی در راه جانشان را از دست دادند. اولین قتل عام توسط بدرخان پاشا بین سال های ۱۸۴۰م تا ۱۸۴۷م که بیش از ۱۰٬۰۰۰ نفر از آشوریان حکاری و بوهتان قتل عام شدند.
در سال ۱۸۹۵م در جنوب استان دیاربکر نیروهای عثمانی در شرق مِحمِد رشید حدود ۲۵٬۰۰۰ نفر از اهالی آشوری شهر را کشتند. فرمانده نیروهای عثمانی در خاطرات خود نوشته بود که نیروهایش حدود ۳۰۰٬۰۰۰ نفر از مسیحیان ساکن دیاربکر و روستاهای اطراف شهر را یا قتل عام یا مجبور به مهاجرت کرده اند.
