نسل چهارم شبکه تلفن همراه

نامگذاری نسل های تلفن همراه عموماً به تغییر ماهیت بنیادی خدمت ارائه شده اشاره دارد. در سال ۱۹۸۱ نسل اول تلفن همراه با تلفن های همراه آنالوگ آغاز شد هنگامی که فناوری آنالوگ جای خود را به فناوری دیجیتال می داد نسل دوم تلفن همراه در سال ۱۹۹۲ آغاز شد. در سال ۲۰۰۱ یعنی زمانی که پشتیبانی از چند رسانه ای ها ( مانند ارتباط تصویری ) کلید خورد نسل سوم تلفن همراه شروع شد. طی سال های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۴ نسل چهارم واقعی تلفن همراه که پروتکل شبکه آن اساساً مبتنی بر اینترنت بود منجر به ایجاد امکان اتصال پهن باند چند گیگاهرتزی شد. سرعتی که بیش از چهار برابر سرعت تعریف شده برای اینترنت پهن باند در کشور ایران است. [ ۱]
اتحادیه بین المللی مخابرات، مرجع تعیین نسل های تلفن همراه است. البته این سازمان به تدوین استاندارد یا توسعه فناوری ها نمی پردازد. بلکه این سازمان رهنمودهایی ارائه می کند که فناوری های آینده چه ویژگی هایی داشته باشند. [ ۱] حداقل های لازم برای اطلاق نسل چهارم موبایل به یک خدمت موبایل عبارتند از:
• شبکه نسل چهارم باید کاملاً مبتنی بر پروتکل اینترنت ( IP ) باشد.
• کاربر باید هنگام تحرک بالا ( در ماشین و قطارهای تندرو ) حداقل به اینترنتی با سرعت ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه دسترسی داشته باشد و هنگام تحرک پایین ( هنگام پیاده روی و در منزل ) به سرعتی معادل یک گیگابیت بر ثانیه دسترسی داشته باشد.
باید دقت داشت که استفاده از عبارت «حداقل» در توصیف نسل چهارم به این معناست که اگر استانداری بتواند سرعتی بیش از حداقل های تعیین شده را محقق سازد لزوماً از نسل چهارم متفاوت نخواهد بود. این بدین معناست که ادعای شرکت هایی که مدعی گذر از نسل چهارم و عرضه نسل پنجم شبکه تلفن همراه هستند، بدون اخذ تاییدیه اتحادیه بین المللی مخابرات یک ادعای بی اساس و کذب خواهد بود. چرا که همان طور که در پاراگراف قبلی اشاره شد، مرجع تعیین حداقل های نسل پنجم اتحادیه جهانی مخابرات است و لاغیر.
شبکه باید به صورت پویا قادر باشد از منابع شبکه به گونه ای استفاده کند که به طور هم زمان به تعداد بیشتری کاربر دسترسی بدهد. شرایطی که یک شرکت مدعی تحقق استاندارد تلفن همراه با اجرای به این سطوح خدمت دست می یابد در حالت آزمایشگاهی و متفاوت از دنیای واقعی است. استانداردهای ال تی ای ( LTE و Wimax ) به خاطر اینکه برخی از الزامات تدوین شده در تعریف نسل چهارم تلفن همراه را محقق نمی کنند در زمره استانداردهای نسل چهارم تلفن همراه قرار نمی گیرند. بلکه نسخه پیشرفته این استانداردها یعنی وایمکس۲ و ال تی ای پیشرفته الزامات نسل چهارم را محقق خواهند ساخت. البته اتحادیه جهانی مخابرات در جلسه ششم دسامبر ۲۰۱۰ اذعان کرد که می توان به ال تی ای، وایمکس و حتی استانداردهای پیشرفته نسل سوم همانند «اچ اس پی ای پلاس» که بهبودهای بنیادی در نحوه ارائه خدمت و قابلیت های خود داده اند نیز می توانند نسل چهارم قلمداد شوند. اما نسل چهارم واقعی باید به وایمکس۲ و ال تی ای پیشرفته اطلاق شود. نکته مهم در مورد جوامع توسعه دهنده این دو استاندارد اینست که استانداردهای وایمکس توسط شرکت هایی همچون اینتل، سیسکو و گوگل حمایت می شود در حالی که استاندارد ال تی ای توسط شرکت های بزرگ مخابراتی و تولیدکنندگان تلفن همراه در حال اشاعه است. [ ۱]