نسغ

نسغ. [ ن َ ] ( ع مص ) رفتن بر زمین. ( از منتهی الارب ) ( از المنجد ) ( از اقرب الموارد ). رفتن. ( آنندراج ). || آب آمیختن شیر را. ( از منتهی الارب ) ( از معجم متن اللغة ) ( آنندراج ). آب در شیر آمیختن. ( از المنجد ) ( از اقرب الموارد ). || نَسَغَ الخبزةَ؛ غرزها. ( اقرب الموارد ).غرزها بالمنسغة. ( معجم متن اللغة ) ( المنجد ). || گرفتن و برآوردن. ( از منتهی الارب ). نَسَغَ ابله ؛ اخذ منها شیئاً سلاّ ً. ( اقرب الموارد ). || به تازیانه درخستن کسی را. ( از منتهی الارب ) ( ازآنندراج ). به تازیانه یا سنان کسی را زدن. ( از معجم متن اللغة ). نَخْس. ( از المنجد ) ( از اقرب الموارد ). || به سخن درخستن کسی را و متهم کردن به چیزی و طعنه نمودن. ( از منتهی الارب ) ( از آنندراج ). طعنه زدن و متهم کردن کسی را به چیزی. ( از ناظم الاطباء ). طعنه کردن در کسی. ( از معجم متن اللغة ). نزغ. ( از المنجد ) ( از اقرب الموارد ). نسغه بکذا؛ رماه به. ( منتهی الارب ) ( المنجد ) ( اقرب الموارد ). || سوزن درخلانیدن واشمه دست کسی را جهت نگار و نشان. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). سوزن درخلانیدن خالکوب در دست. ( از ناظم الاطباء ) ( از معجم متن اللغة ) ( از المنجد ) ( از اقرب الموارد ). || فروهشته و نرم شدن بن دندان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). سست شدن ریشه ٔدندانها. ( از معجم متن اللغة ) ( از المنجد ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به نَسْع شود. || زدن شتر سپلش را بر جای گزیدگی پشه. ( از اقرب الموارد ).

نسغ. [ ن ُ ] ( ع اِ ) آب درخت که از بریدن آن برآید. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). آبی که از درخت هنگام بریدن برآید. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || مایع غذائی که ریشه های درخت از زمین جذب می کنند و در ساقه و برگهای درخت به وسیله عروق جریان می یابد. ( از المنجد ).

نسغ. [ ن ُس ْ س َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ ناسغ. رجوع به ناسغ شود.

لغت نامه دهخدا

فرهنگ فارسی

پیشنهاد کاربران

بپرس