ونند در پیکر اسمانی کرکس نشسته است که به پارسی کشف ( سنگپشت ) و دیگپایه و سه پایه میگویند
پنجمین ستارهٔ درخشان آسمان شب است و ۲۶ سال نوری از ما دور است.
همچنین یکی از یشتهای اوستا بنام ونند یشت است
گوید:
ونند، ستاره مزدا آفریده اَشَوَن، رَد اشونی را می ستاییم.
وَنند ِدرمان بخش و سزاوار بلندآوازگی را می ستاییم؛ پایداری در برابر خـْرَفـْستــْران ِ راندنی ِزشت - آفریدگان اهریمنی را که یکسره باید راندشان.
... [مشاهده متن کامل]
ونند، ستاره مزدا آفریده را درود می فرستم.
اَشـِم وُهو . .
اَهمایی رَئشچَه
آنرا به پارسی ونند گویند ونند بچم پیروز است
وانشن/ وناگ/ونند
