نِسْتْروی، یوهان نِپوموک (۱۸۰۱ـ۱۸۶۲)(Nestroy, Johann Nepomuk)
نِسْتْروی، یوهان نِپوموک
نمایش نامه نویس اتریشی و بازیگر کمدی. با تلفیق شخصیت پردازی استادانه و تفسیر گزندۀ رویدادهای اجتماعی و به کارگیری زبانی پرابهام، نقیضه های ظریف و طنز و تفسیر های اندوه بار می آفریند. بعضی از نمایش نامه های او عبارت اند از لومپاتسینا گاپوندوس پلید یا سه اوباش (۱۸۳۳)، آسیابان، زغال سوز و (۱۸۳۴)؛ در طبقۀ همکف و طبقۀ اول (بازی های تقدیر) (۱۸۳۵) که در آن صراحتاً به طرح مضمون غم بار درقالب کمیک می پردازد و نمایش نامۀ فلسفی دو خوابگرد یا مقدرات و بیهودگی (۱۸۳۵)، با لحن بدبینانه، خودافشاگرانه، و با استفاده از نماد خواب گرد مسیر حرکت انسان را در زندگی ترسیم می کند. نستروی در وین به دنیا آمد. پس از مرگ فردیناند ریموندز، آثار متعددش در تئاتر مردمی وین بارها به روی صحنه آمد. طنز های گزنده و کمدی های سیاسی اش محبوبیت بسیار داشت. نستروی که نمایش نامه نویسی را با نمایش های فارس قصه های پریان نظیر، تبعید به سرزمین جادویی (۱۸۲۸) آغاز کرد، بدبینی و زبان کنایی اش خیلی زود او را از دیگران متمایز کرد و پس از لومپاتسینا گابوندوس پلید یا سه اوباش، با زیردستِ کل (۱۸۳۴)، موضوع های فوق طبیعی را کنار گذاشت. نمایش نامه های بعدی او فارسهای غم انگیزند که در آن ها نیروهایی کور و مقدر سمت و سوی زندگی را تعیین می کند. واقعیت مهم ترین دل مشغولی نستروی است، به ویژه نشان دادن سرخوردگی محتوم انسان در مواجهه با رویدادهای سیاسی انقلابی. هر چند نستروی کوشید تا در آثار بعدی اش بر وجوه صرفاً تراژیک زندگی غلبه کند، چیزی که نهایتاً در این آثار به چشم می خورد احساس یأس و سرخوردگی است.
نِسْتْروی، یوهان نِپوموک
نمایش نامه نویس اتریشی و بازیگر کمدی. با تلفیق شخصیت پردازی استادانه و تفسیر گزندۀ رویدادهای اجتماعی و به کارگیری زبانی پرابهام، نقیضه های ظریف و طنز و تفسیر های اندوه بار می آفریند. بعضی از نمایش نامه های او عبارت اند از لومپاتسینا گاپوندوس پلید یا سه اوباش (۱۸۳۳)، آسیابان، زغال سوز و (۱۸۳۴)؛ در طبقۀ همکف و طبقۀ اول (بازی های تقدیر) (۱۸۳۵) که در آن صراحتاً به طرح مضمون غم بار درقالب کمیک می پردازد و نمایش نامۀ فلسفی دو خوابگرد یا مقدرات و بیهودگی (۱۸۳۵)، با لحن بدبینانه، خودافشاگرانه، و با استفاده از نماد خواب گرد مسیر حرکت انسان را در زندگی ترسیم می کند. نستروی در وین به دنیا آمد. پس از مرگ فردیناند ریموندز، آثار متعددش در تئاتر مردمی وین بارها به روی صحنه آمد. طنز های گزنده و کمدی های سیاسی اش محبوبیت بسیار داشت. نستروی که نمایش نامه نویسی را با نمایش های فارس قصه های پریان نظیر، تبعید به سرزمین جادویی (۱۸۲۸) آغاز کرد، بدبینی و زبان کنایی اش خیلی زود او را از دیگران متمایز کرد و پس از لومپاتسینا گابوندوس پلید یا سه اوباش، با زیردستِ کل (۱۸۳۴)، موضوع های فوق طبیعی را کنار گذاشت. نمایش نامه های بعدی او فارسهای غم انگیزند که در آن ها نیروهایی کور و مقدر سمت و سوی زندگی را تعیین می کند. واقعیت مهم ترین دل مشغولی نستروی است، به ویژه نشان دادن سرخوردگی محتوم انسان در مواجهه با رویدادهای سیاسی انقلابی. هر چند نستروی کوشید تا در آثار بعدی اش بر وجوه صرفاً تراژیک زندگی غلبه کند، چیزی که نهایتاً در این آثار به چشم می خورد احساس یأس و سرخوردگی است.
wikijoo: نستروی،_یوهان_نپوموک_(۱۸۰۱ـ۱۸۶۲)