نسبت وزنی مغز و بدن

نسبت وزنی مغز و بدن ( به انگلیسی: Brain - to - body mass ratio ) ، که به آن نسبت جِرمی مغز به بدن هم گفته شده، نسبتی است که میان تودهٔ مغز و جرم بدن جانور وجود دارد. فرض بر این است که این نسبت برآورد تقریبی هوش حیوان است؛ هرچند در موردهای بسیاری این فرض دقیق به نظر نمی رسد. اندازه گیری های پیچیده تر، ضریب مغزی ( انسفالیزاسیون ) ، تاثیرهای وسیع آلومتری اندازه های بسیار مختلف بدن در چندین آرایه را نیز در نظر می گیرند. [ ۱] [ ۲] با این همه، نسبت وزنی مغز و بدن، به این دلیل که ساده تر است هنوز هم یک ابزار مفید برای مقایسهٔ ضریب مغزی در بین گونه ها یا بین گونه های نسبتاً نزدیک به هم است.
اندازهٔ مغز معمولاً همراه با اندازهٔ بدن در جانوران افزایش می یابد
اندازهٔ مغز معمولاً همراه با اندازهٔ بدن در جانوران افزایش می یابد ( به عنوان مثال جانوران بزرگ معمولاً مغز بزرگتری نسبت به جانوران کوچکتر دارند ) ، [ ۴] با این حال، این رابطه یک رابطه خطی نیست. پستانداران کوچک مانند موش ممکن است نسبت مغز و بدن شبیه به انسان داشته باشند، در حالی که فیل ها نسبت وزنی مغز و بدن نسبتاً پایینی دارند.
در جانوران تصور می شود هرچه که مغز بزرگتر باشد، وزن مغزی بیشتری برای وظایف شناختی پیچیده تر در دسترس خواهد بود. با این حال، جانوران بزرگ نیاز به نورون بیشتری برای شکل دادن بدن خود و کنترل عضلات ویژه دارند؛ بنابراین، نسبت نسبی به جای اندازهٔ مطلق مغز، مآخذ رتبه بندی جانوران می شود که بهتر با پیچیدگی های مشاهده شدهٔ رفتار جانور مطابقت دارد. رابطه بین نسبت جرم مغز به بدن و پیچیدگی رفتار کامل نیست، زیرا عوامل دیگر نیز بر هوش، تأثیر می گذارند مانند تکامل اخیر قشر مغزی و درجه های مختلف تأخیر مغزی[ ۵] که سطح کورتکس را افزایش می دهد، که به لحاظ مثبت در انسان به اطلاعات ارتباط دارد. البته استثنائاتی در این موارد ذکر شده وجود دارد؛ مواردی هست که جانور از تورم مغز رنج می برد که این حالت نسبت را در سطح بالاتری قرار می دهد، ولی هوش را تغییر نمی دهد. [ ۶]
دلفین ها بیشترین نسبت وزنی مغز و بدن را در میان آب بازسانان دارند. [ ۹]