نسبت تقییدی

[ویکی فقه] نسبت تقییدی، نسبت حاکی از تقیید مفهومی به مفهوم دیگر است.
نسبت تقییدی، نسبتی است که در آن مفهومی به مفهوم دیگر به صورت تقیید ارتباط دارد؛ یعنی ارتباط بین مفاهیم به گونه ای است که یکی دایره صدق دیگری را در خارج محدود و آن را تحصیص (حصه حصه) می کند؛ برای مثال، در جمله اضافی «ماء البحر» دو مفهوم با یک دیگر ارتباط دارند، اما مفهوم بحر (دریا) دایره شمول مفهوم ماء (آب) را محدود می نماید، تا جایی که کلمه «ماء» فقط آب دریا را در بر می گیرد و دیگر آب ها به وسیله این اضافه از شمول آن خارج می شود.
موجود بودن نسبت های ناقص
نسبت تقییدی، در نسبت های ناقص وجود دارد، مانند: نسبت ناقص وصفی، نسبت ناقص اضافی و نسبت ناقص حرفی که همگی دارای نسبت تقییدی است.