( نسامة ) نسامة. [ ن َ م َ ] ( ع مص ) زهیدن آب از زمین. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). گویند: نسمت الارض نسامةً؛ زهید آب آن زمین. ( ناظم الاطباء ). || به سپل زدن شتر زمین را. || متغیر گردیدن چیزی. ( از منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
زهیدن آب از زمین . گویند : نسمت الارض نسامه : زهید آب آن زمین . یا به سپل زدن شتر زمین را . یا متغیر گردیدن چیزی .
