نسابه

لغت نامه دهخدا

نسابه. [ ن َس ْ سا ب َ / ب ِ ] ( از ع ، ص ، اِ ) نَسّابة. مرد نسب دان. عالم به علم انساب :
ای سید بارگاه کونین
نسابه شهر قاب قوسین.
نظامی ( لیلی و مجنون ص 9 ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه نسب مردمان وقبایل راداند نسب شناس : ای سیدبارگاه کونین . نسابه شهرقاب قوسین . ( نظامی گنجینه گنجوی .ص ۳۵۸ ) توضیح [ ه ] آخرکلمه برای مبالغه است .

فرهنگ معین

(نَ سّ بَ ) [ ع . نسابة ] (ص . ) آن که نسب مردمان و قبایل داند، نسبت شناس .

فرهنگ عمید

کسی که دارای علم انساب است و نسب مردم را می داند، نسب شناس، عالِم به انساب.

پیشنهاد کاربران

�ه�در انتهای واژه نشانه تانیث نیست و به صورت صفت مبالغه به کار رفته است. مانند علّامه.

بپرس