نسائی احمد بن علی

[ویکی نور] ابوعبدالرحمن، احمد بن علی بن شعیب نسائی، محدث معروف و مؤلف یکی از صحاح سته اهل سنت، در سال 214 یا 215ق، در شهر نساء به دنیا آمد. (شرح سنن النسائی، تألیف سیوطی، ج 1، ص ب، مقدمه).
در خصوص دوران کودکی وی اطلاعات چندانی در دست نیست. منابع تاریخی به مسافرت های وی به شهرهایی چون خراسان، حجاز، عراق، جزیره، شام و مصر به منظور کسب دانش و استماع حدیث اشاره کرده اند.(همان).
زرکلی می نویسد: «وی به شهرهای زیادی سفر کرد و سرانجام در مصر ساکن شد. پس از اینکه مشایخ مصر بر او حسد ورزیدند، به رمله از شهرهای فلسطین رفت.» (الاعلام، ج 1، ص 171).
از جمله اساتید وی که از آنها نقل روایت کرده می توان به «قتیبة بن سعید»، «اسحاق بن ابراهیم بن حبیب»، «ابراهیم بن یعقوب»، «عیسی بن حماد»، «اسحاق بن راهویه»، «سلیمان بن اشعث»، «اسحاق بن شاهین»، «ابراهیم بن سعید»، «ابوداوود سجستانی» و... اشاره کرد. (معجم البلدان، یاقوت حموی، ج 5، ص 282؛ شرح سنن النسائی، ج 1، ص ب، مقدمه).
عده زیادی نیز ازمحضر وی کسب علم کرده اند و به نقل روایات پرداخته اند که از جمله آن ها می توان به «ابوالقاسم طبرانی»، «احمد بن عمیر»، «ابوالمیمون بن راشد»، «ابوسعید العرابی» و «ابوجعفر الطحاوی» اشاره کرد. (شرح سنن النسائی، ج 1، ص ج، مقدمه).
«السنن الکبری»: سنن نسائی بعد از صحیحین (صحیح بخاری وصحیح مسلم)، به عنوان سومین کتاب حدیثی مهم و مورد توجه اهل سنت محسوب می شود. (نسائی، تألیف محمد عویضه، ص 64). از حاکم نیشابوری نقل شده است: «چندین بار از ابوالحسن دارقطنی شنیدم که می گفت: ابوعبدالرحمن نسائی، بر هرکس دیگری به علم حدیث و به جرح و تعدیل روات، در زمان خودش تقدم دارد.» (اصحاب صحاح سته، تألیف محی الدین صالحی، ص 129). کتاب السنن نسائی، در واقع تلخیصی از کتاب حجیم «السنن الکبری» که خودش تألیف کرده، می باشد. وی، ابتدا کتابی حجیم در حدیث تصنیف کرد تحت عنوان «السنن الکبری»، سپس کتاب را به امیر حله اهدا کرد. امیر حله از او پرسید: آیا تمام احادیث کتابت صحیح می باشد؟ گفت: نه. پس حاکم او را امر کرد که تنها احادیث صحیح را در کتابی دیگر بیاورد، لذا نسائی احادیثی از «السنن الکبری» برگزید و نام آن را «المجتبی» گذاشت و همین «المجتبی» یکی ار کتب شش گانه اهل سنت است که به «السنن» یا «السنن الکبری» مشهور است. (شرح سنن النسائی، ج 1، ص د، مقدمه).