نزهتگه. [ ن ُ هََ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) نزهتگاه. تفرج گاه. گردش گاه. آنجا که صفای خاطر و انبساط افزاید. نزهت سرا. نزهت کده. جای نزهت افزا. نزهت ستان. رجوع به نزهتگاه شود : دید نزهتگهی گرانمایه سبز در سبز و سایه در سایه.
نظامی.
خرامان خسرو و شیرین شب و روز به هرنزهتگهی شاد و دل افروز.
نظامی.
گر به نزهتگه ارواح برد بوی تو باد عقل و جان گوهر هستی به نثار افشانند.
حافظ.
فرهنگ فارسی
تفرج گاه . گردش گاه . آنجا که صفای خاطر و انبساط افزاید : نزهتگاه . نزهت سرا . نزهت کده . جای نزهت افزا . نزهت ستان .
پیشنهاد کاربران
نُزهَتگهِ ارواح : بهشتِ برزخی که ارواحِ مؤمنین در آن می خُرامند و از نعمت هایش بهره می برند. گر به نزهتگهِ ارواح بَرَد بویِ تو باد، عقل و جان گوهرِ هستی به نثار اَفشانَند _ حافظ
ساحت پاک و قدسی_ تماشاگه
جای گردش، گردشگاه تا آینه تو غرق زنگ است/نزهتگه وصل بر تو تنگ است
نزهتگه وصل ، اضافه تشبیهی است که در ان وصال خدا به نزهتگه و گردشگاه مانند شده است