نزهتگر

لغت نامه دهخدا

نزهتگر. [ ن ُ هََ گ َ ] ( ص مرکب ) پاکیزه کننده. صفابخش. رجوع به نزهت شود :
شست وشوی لباس گیتی را
عدل نزهتگر تو صابون باد.
عرفی ( از آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس