نزف

[ویکی الکتاب] تکرار در قرآن: ۲(بار)
خارج کردن وخارج شدن. لازم و متعدی بکار رفته است «نَزَفَ ماءَالْبِثْر نَزْفاً» یعنی همه آب چاه را کشید«نَزَفَتِ الْبِئرُ» یعنی آب چاه کشیده شد. انزاف مثل نزف لازم و متعدی آمده است. به شخص مست نزیف گویند که عقلش به علت مستی مسلوب شده گوییم:«نُزِفَ الرَّجُلُ» «به صیغه مجهول» یعنی مرد عقلش رفت و مست شد. . «یُنْزَفُون» در قرآنها به صیغه مجهول است. ولی معلوم و به کسر زاء نیز خوانده شده، عاصم در این آیه آنرا به فتح زاء و در آیه . به کسر زاء خوانده است مخفی نماند که هر دو از باب افعال اند. معنی آیه اول: در شراب بهشتی دردی نیست و از آن مست و مسلوب العقل نمی‏شوند. معنی آیه دوم: از خمر بهشتی دردسر عارضشان نمی‏گردد وعقلشان مسلوب نمی‏شود بقیه مطلب در «غول» دیده شود ظاهرا غول و صداع در هردو آیه به یک معنی باشد.