(یا: توازن ادبی) معادل اصطلاح فرانسوی biensèances؛ در مکتب های کلاسیسیسم و نئوکلاسیسیسم، اصولی که بر پایۀ آن باید میان عناصر و کنش های اثر ادبی گونه ای همگونی و توازن باشد. نزاکت ادبی دو جنبۀ بیرونی و درونی دارد؛ نخست آن که رفتارهای شخصیت اثر و ویژگی های آن باید با آنچه در جهان واقعی یافت می شود، منطبق باشد، مثلاً پادشاه باید رفتاری شاهانه داشته باشد؛ دوم آن که این رفتارها و ویژگی ها باید با آنچه از او در اثر ترسیم شده است، سازگار باشد. نزاکت ادبی عامل ثبات در داستان یا نمایش و شخصیت های آن است.
wikijoo: نزاکت_ادبی