نرگه
لغت نامه دهخدا
- نرگه بستن ؛ : شیران بسیار در آن بیشه دید، فرمود تا لشکربر مدار بایستادند و نرگه بستند. ( جهانگشای جوینی ).
- نرگه زدن ؛ : لشکر بغداد چون مور و ملخ درآمدند و پیرامون بارو بغداد نرگه زدند. ( جهانگشای جوینی ).
- نرگه کردن ؛ : و پیرامون قلعه که قرب شش فرسنگ است نرگه کردند. ( جهانگشای جوینی ).
- نرگه کشیدن ؛ : و او با برادرش بوچک بر هر دو طرف آب نرگه کشیدند. ( جهانگشای جوینی ).
|| صف. قطار. خط. ( ناظم الاطباء ) : و اگر مثلاً صف را که نرگه خوانند راست ندارند. ( جهانگشای جوینی ). || انجمن. مجلس. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ عمید
گویش مازنی
پیشنهاد کاربران
نرگ و نرگه هم به گونه ای دره در کوه های میگویند و هم به پرهون و جرگه که به عربی ان را حلقه و به انگلیسی ان را رینگ میگویند و ریشه این واژه نرجه و نرده و نرّه است