نرنست (والتر) هرمان (۱۸۶۴ـ۱۹۴۱). نِرْنْست، (والْتِر) هِرْمان (۱۸۶۴ـ۱۹۴۱)(Nernst, (Walther) Hermann)
نِرْنْست، (والْتِر) هِرْمان
متخصص آلمانی شیمی فیزیک در ۱۹۲۰. جایزۀ نوبل شیمی را به سبب تحقیق در زمینۀ تغییرات گرمایی طی واکنش های شیمیایی به دست آورد. در ۱۹۰۶، اصل معروف به قضیۀ گرمای نرنست یا قانون سوم ترمودینامیک را پیش نهاد. بنا به این اصل، تغییرات شیمیایی در صفر مطلق تغییر آنتروپی (بی نظمی) را دربر نمی گیرد. در بریسن پروس، وابرنتسو کنونی در لهستان، زاده شد و در گراتس و وورتسبورگ درس خواند. در ۱۸۹۴، استاد شیمی دانشگاه گوتینگن شد و در ۱۹۰۵، به برلین رفت. طی جنگ جهانی اول، برای نخستین بار پیشنهاد استفاده از عوامل شیمیایی را در جنگ افزارها طرح کرد. در شیمی محلول ها، مقادیر پها، استفاده از شناساگرها و محلول های بافری، و نظریه های مربوط به آن ها به فرضیاتی وابسته است که نرست آن ها را در دهۀ ۱۸۸۰ عرضه کرد. در ۱۹۱۱، با فیزیک دان انگلیسی، فردریک لیندمن، که بعداً به لُرد شرویل ملقب شد، کالریمتر مخصوصی برای اندازه گیری گرمای ویژه در دماهای پایین ساخت. با همکاری شیمی دان آلمانی، فریتس هابر، تعادل را در واکنش هایی گازی بررسی کرد که از نظر صنعتی و اقتصادی از اهمیت بالایی برخوردار بودند. واکنش برگشت پذیر بین هیدروژن و دی اکسیدکربن برای تولید آب و مونواکسید کربن از آن جمله اند. در ۱۹۱۸، واکنش هایی را بررسی کرد که با نور آغاز می شدند. در ۱۸۹۷، جایگزینی برای فیلامنت کربن در لامپ الکتریکی اختراع کرد. او درآمد حاصل از ثبت اختراعش را صرف پیشرفت صنعت خودروسازی کرد. بسیاری از اتومبیل های اولیه، به سختی در سربالایی ها بالا می رفتند. نرنست پیشنهاد داد در این مواقع به سیلندرها اکسید نیتروز (منواکسید دی نیتروژن) تزریق شود. در دهه ۱۹۲۰، پیانوی نئوبکستاین را اختراع کرد که صداهای دامنه های پایین را افزایش می داد. کتابش با نام شیمی نظری (۱۸۹۵) سال ها کتاب درسی مرجع بود.
نِرْنْست، (والْتِر) هِرْمان
متخصص آلمانی شیمی فیزیک در ۱۹۲۰. جایزۀ نوبل شیمی را به سبب تحقیق در زمینۀ تغییرات گرمایی طی واکنش های شیمیایی به دست آورد. در ۱۹۰۶، اصل معروف به قضیۀ گرمای نرنست یا قانون سوم ترمودینامیک را پیش نهاد. بنا به این اصل، تغییرات شیمیایی در صفر مطلق تغییر آنتروپی (بی نظمی) را دربر نمی گیرد. در بریسن پروس، وابرنتسو کنونی در لهستان، زاده شد و در گراتس و وورتسبورگ درس خواند. در ۱۸۹۴، استاد شیمی دانشگاه گوتینگن شد و در ۱۹۰۵، به برلین رفت. طی جنگ جهانی اول، برای نخستین بار پیشنهاد استفاده از عوامل شیمیایی را در جنگ افزارها طرح کرد. در شیمی محلول ها، مقادیر پها، استفاده از شناساگرها و محلول های بافری، و نظریه های مربوط به آن ها به فرضیاتی وابسته است که نرست آن ها را در دهۀ ۱۸۸۰ عرضه کرد. در ۱۹۱۱، با فیزیک دان انگلیسی، فردریک لیندمن، که بعداً به لُرد شرویل ملقب شد، کالریمتر مخصوصی برای اندازه گیری گرمای ویژه در دماهای پایین ساخت. با همکاری شیمی دان آلمانی، فریتس هابر، تعادل را در واکنش هایی گازی بررسی کرد که از نظر صنعتی و اقتصادی از اهمیت بالایی برخوردار بودند. واکنش برگشت پذیر بین هیدروژن و دی اکسیدکربن برای تولید آب و مونواکسید کربن از آن جمله اند. در ۱۹۱۸، واکنش هایی را بررسی کرد که با نور آغاز می شدند. در ۱۸۹۷، جایگزینی برای فیلامنت کربن در لامپ الکتریکی اختراع کرد. او درآمد حاصل از ثبت اختراعش را صرف پیشرفت صنعت خودروسازی کرد. بسیاری از اتومبیل های اولیه، به سختی در سربالایی ها بالا می رفتند. نرنست پیشنهاد داد در این مواقع به سیلندرها اکسید نیتروز (منواکسید دی نیتروژن) تزریق شود. در دهه ۱۹۲۰، پیانوی نئوبکستاین را اختراع کرد که صداهای دامنه های پایین را افزایش می داد. کتابش با نام شیمی نظری (۱۸۹۵) سال ها کتاب درسی مرجع بود.
wikijoo: نرنست،_(والتر)_هرمان_(۱۸۶۴ـ۱۹۴۱)