نرمال سازی

نرمال سازی (پایگاه داده ها). نرمال سازی پایگاه داده ها ( به انگلیسی: Database normalization یا database normalisation ) یکی از اصول علم پایگاه داده ها از بین بردن افزونگی است. افزونگی به این معناست یک داده خاص در چند محل مختلف پایگاه ذخیره شود. این امر موجب می شود که این خطر بالقوه به وجود آید که داده ها هر لحظه با هم در تضاد قرار گیرند و استخراج واقعیت از آن ها غیرممکن شود به بیان دیگر فرایندی است که بر اساس آن داده ها و اطلاعات در واحدهای منطقی به نام جدول به شکلی توزیع می شود که علاوه بر حفظ موجودیت داده ها از ایجاد پدیدهٔ افزونگی جلوگیری به عمل می آورد به این منظور فرم های نرمال متعددی تعریف و مورد استفاده قرار می گیرد، برای نرمال سازی یک جدول لازم است ابتدا در فرم اول نرمال شده سپس در فرم فرم های بعدی بررسی گردد، در هنگام نرمال سازی جداول تعداد جداول در پایگاه داده افزایش می یابد. [ ۱]
نرمال سازی مجموعه قوانینی است که رعایت آن ها حذف افزونگی ( یا در مواردی نادر به حداقل رساندن آن ) را تضمین می کند. [ ۲]
اولین فرم نرمال سازی می باشد که در آن سعی می شود داده ها و اطلاعات مربوط به موجودیت های مستقل در واحدهای مستقل در واحدهای مستقل موسوم به جدول ذخیره گردد در این حالت جدول زمانی نرمال خواهد بود که شرایط زیر را داشته باشد،
• نوع داده ها و اطلاعات در هر ستون یکسان باشد.
• محتویات هر ستون یک مقدار مشخص باشد اتمیک باشد.
• هر سطر از جدول منحصربه فرد باشد به این منظور می توان از قید کلید اصلی یا PK استفاده نمود.
یک جدول در فرم دوم نرمال است اگر شرایط زیر را داشته باشد:
• در فرم اول نرمال باشد.
• کلیه ستون های غیر کلید وابستگی تابعی کامل به کلیه ستون های کلید داشته باشد.
یک رابطه در فرم سوم نرمال است اگر شرایط زیر را داشته باشد
• در فرم اول و دوم نرمال باشد
• فاقد وابستگی های با واسطه باشد
یک جدول در این حالت نرمال است، اگر شرایط زیر را داشته باشد:
• در فرم اول و دوم و سوم نرمال باشد.
• هر دترمینان یک کلید کاندید باشد ( در تشکیل کلید شرکت کند )
در فرم چهارم نرمال است اگر شرایط زیر را داشته باشد:
• در فرم اول دوم سوم و bcnf نرمال باشد.
• فاقد وابستگی های چند مقداره باشد. [ ۲]