نرم گفتار. [ ن َ گ ُ ] ( ص مرکب ) نرم زبان. که سخنی نرم و ملاطفت آمیز دارد. که به رفق و ملایمت و ملاطفت و مردمی سخن گوید. || که به شرم و آهستگی سخن گوید: بَهْنانة؛ زن نرم گفتار. ( منتهی الارب ). || فروتن. متواضع : مشو نرم گفتاربا زیردست که الماس از ارزیز یابد شکست.
