نردبان پایه

لغت نامه دهخدا

نردبان پایه. [ ن َ بام ْ ی َ / ی ِ ] ( اِ مرکب ) نردبان. درجه. مرتبه. زینه : قلعه ای دیدم سخت بلند و نردبان پایه های بی حد و اندازه چنانکه بسیار رنج رسیدی تا کسی بر توانستی شد. ( تاریخ بیهقی ص 68 ).
از مقلد مجوی راه صواب
نردبان پایه کی بود مهتاب.
سنائی.
نیست از بهر آسمان ازل
نردبان پایه به ز علم وعمل.
سنائی.
در و درگاه عقل و جان سر اوست
نردبان پایه فلک در اوست.
سنائی.
نردبان پایه ای دوالین بود
کز پی آن بلند بالین بود.
نظامی.

فرهنگ فارسی

( اسم ) پایه نردبان پله نردبان : همه مرادهای هردوجهانی چون نردبان پایه است بیک مراد...

پیشنهاد کاربران

بپرس