نذیر احمد (۱۹۱۵ـ۲۰۰۸)
محقق و پژوهشگر هندی. پس از اتمام تحصیلات دورۀ دبیرستان به لکهنو رفت و در دانشگاه آن جا به تحصیل پرداخت و مدرک کارشناسی و دکتری خود را در رشتۀ ادبیات فارسی گرفت. در ۱۹۵۰ به مدرک فوق دکتری در ادبیات فارسی دست یافت و برای تکمیل مطالعات خود در زبان و ادب فارسی به ایران سفر کرد (۱۹۵۵ـ۱۹۵۶) و از محضر استادانی چون سعید نفیسی، بدیع الزمان فروزانفر، ذبیح الله صفا، پرویز ناتل خانلری و محمد معین بهره ها برد. پس از بازگشت به هند به استخدام دانشگاه علیگر درآمد و سال ها ریاست بخش زبان فارسی و دانشکدۀ ادبیات را برعهده داشت. در ۱۹۷۷ رئیس جمهور هند به مناسبت تحقیقات ارزنده ای که در عرصۀ زبان و ادب فارسی انجام داده بود، لوح افتخار به وی داد. در ۱۹۸۸ خانۀ فرهنگ جمهوری اسلامی ایران لقب حافظ شناس به وی داد. در ۱۹۸۹ از دانشگاه تهران دکتری افتخاری دریافت کرد. نذیر احمد از بنیادگذاران انجمن استادان زبان فارسی هند است. وی چه در زمینۀ تصحیح متون و چه در زمینۀ فرهنگ نویسی، دستور زبان، زبان شناسی، نسخه شناسی، تاریخ و تمدن، نقاشی، موسیقی، تصوف، عرفان و شناساندن منابع و مآخذ فارسی از استادان بنام در شبه قارۀ هند است. برخی از پژوهش های وی عبارت اند از تصحیح مکاتیب سنایی؛ دیوان عمید لویکی؛ دیوان حافظ و نیز فرهنگ هایی چون دستورالافاضل، زفان گویا و لسان الشعرا. کتاب فضایل بلخ و ترجمۀ فارسی عوارف المعارف نیز از دیگر تصحیحات اوست.
محقق و پژوهشگر هندی. پس از اتمام تحصیلات دورۀ دبیرستان به لکهنو رفت و در دانشگاه آن جا به تحصیل پرداخت و مدرک کارشناسی و دکتری خود را در رشتۀ ادبیات فارسی گرفت. در ۱۹۵۰ به مدرک فوق دکتری در ادبیات فارسی دست یافت و برای تکمیل مطالعات خود در زبان و ادب فارسی به ایران سفر کرد (۱۹۵۵ـ۱۹۵۶) و از محضر استادانی چون سعید نفیسی، بدیع الزمان فروزانفر، ذبیح الله صفا، پرویز ناتل خانلری و محمد معین بهره ها برد. پس از بازگشت به هند به استخدام دانشگاه علیگر درآمد و سال ها ریاست بخش زبان فارسی و دانشکدۀ ادبیات را برعهده داشت. در ۱۹۷۷ رئیس جمهور هند به مناسبت تحقیقات ارزنده ای که در عرصۀ زبان و ادب فارسی انجام داده بود، لوح افتخار به وی داد. در ۱۹۸۸ خانۀ فرهنگ جمهوری اسلامی ایران لقب حافظ شناس به وی داد. در ۱۹۸۹ از دانشگاه تهران دکتری افتخاری دریافت کرد. نذیر احمد از بنیادگذاران انجمن استادان زبان فارسی هند است. وی چه در زمینۀ تصحیح متون و چه در زمینۀ فرهنگ نویسی، دستور زبان، زبان شناسی، نسخه شناسی، تاریخ و تمدن، نقاشی، موسیقی، تصوف، عرفان و شناساندن منابع و مآخذ فارسی از استادان بنام در شبه قارۀ هند است. برخی از پژوهش های وی عبارت اند از تصحیح مکاتیب سنایی؛ دیوان عمید لویکی؛ دیوان حافظ و نیز فرهنگ هایی چون دستورالافاضل، زفان گویا و لسان الشعرا. کتاب فضایل بلخ و ترجمۀ فارسی عوارف المعارف نیز از دیگر تصحیحات اوست.
wikijoo: نذیر_احمد