نَدیم، عبدالله (اسکندریه ۱۸۴۳ـ استانبول ۱۸۹۶)
شاعر، نمایش نامه نویس و تبلیغاتچی مصری. مدتی در دلتا خواننده و نوازندۀ دوره گرد بود و به ندیم ملقب شد. به اتحادیۀ سرّی جوانان مصری پیوست و با دولت اقتدارگرای ریاض پاشا به چالش برخاست. مدرسۀ خیریۀ اسلامی را تأسیس کرد و دو نمایش نامۀ العرب و الوطن را برای اجرا در همان جا نوشت. با چندین روزنامه همکاری داشت و الطائف، ارگان پیروان عُرابی، را منتشر کرد، (۱۸۸۱ـ۱۸۸۲). به مشارکت در شورش عُرابی متهم شد و نُه سال متواری زیست. در ۱۸۹۱ دستگیر و تبعید شد؛ اما خدیو جدید او را بخشید و ندیم به قاهره بازگشت و مجلۀ فکاهی الاستاذ را علیه اشغالگری انگلیس منتشر کرد که به تبعید دوباره اش انجامید. سلطان عبدالحمید برای خاموش کردن ندیم او را در وزارت آموزش، و سپس بازرسی انتشارات منصوب کرد. ندیم در تاریخ ملی گرایی و نثر مدرن عربی چهره ای مهم است. از پیش گامان سبک نثرنویسی بی تکلف و روشن عربی است. از گزیده هایی آثارش منتشر شده است.
شاعر، نمایش نامه نویس و تبلیغاتچی مصری. مدتی در دلتا خواننده و نوازندۀ دوره گرد بود و به ندیم ملقب شد. به اتحادیۀ سرّی جوانان مصری پیوست و با دولت اقتدارگرای ریاض پاشا به چالش برخاست. مدرسۀ خیریۀ اسلامی را تأسیس کرد و دو نمایش نامۀ العرب و الوطن را برای اجرا در همان جا نوشت. با چندین روزنامه همکاری داشت و الطائف، ارگان پیروان عُرابی، را منتشر کرد، (۱۸۸۱ـ۱۸۸۲). به مشارکت در شورش عُرابی متهم شد و نُه سال متواری زیست. در ۱۸۹۱ دستگیر و تبعید شد؛ اما خدیو جدید او را بخشید و ندیم به قاهره بازگشت و مجلۀ فکاهی الاستاذ را علیه اشغالگری انگلیس منتشر کرد که به تبعید دوباره اش انجامید. سلطان عبدالحمید برای خاموش کردن ندیم او را در وزارت آموزش، و سپس بازرسی انتشارات منصوب کرد. ندیم در تاریخ ملی گرایی و نثر مدرن عربی چهره ای مهم است. از پیش گامان سبک نثرنویسی بی تکلف و روشن عربی است. از گزیده هایی آثارش منتشر شده است.