ندوی سیدسلیمان

دانشنامه آزاد فارسی

نَدَوی ، سیّدسلیمان (بیهار ۱۳۰۲ـ۱۳۷۳ق)
ادیب و دین پژوه هندی. تحصیلاتش را در شهرهای هند و نزد استادان مشهور آن زمان به پایان برد و در روزنامه های الْهِلال، الندوه، و المعارف مسئولیت هایی داشت و ضمن آن، در مدرسۀ دارالعلوم و دانشگاه بمبئی نیز تدریس می کرد و سرپرستی دانشگاه احمدیۀ بهوپال را نیز عهده دار بود. نظارت بر دارُالْمُصَنِّفین، نیابت رئیس کنگرۀ جهان اسلام در عربستان (۱۳۴۴ق) و عضویت در مجمع علمی فُؤاد اول، از دیگر مسئولیت های او بوده است. نَدَوی از فعالان «جنبش خلافت هند» بود و برای رساندن پیام همدردی مسلمانان هند به خلافت عثمانی به لندن و پاریس سفر کرد. در سیاست های آموزشی افغانستان و تدوین قانون اساسی پاکستان نیز وظیفه ای مهم داشت. دانشگاه علیگره در ۱۳۶۲ق به او دانشنامۀ دکتری افتخاری در ادبیات داد. نَدَوی به تصوف نیز گرایش داشت و دست ارادت به اشرف علی تهانوی داده بود و خلیفۀ او به شمار می رفت. تکملۀ سیرةٌالنَّبی شبلی نعمانی؛ خطبات مدارس؛ ارض القرآن؛ خیام؛ سیرة مالک؛ سیرة عایشه از آثار او به شمار می رود.

پیشنهاد کاربران