نخلبن

لغت نامه دهخدا

نخلبن. [ ن َ ب ُ ] ( اِ مرکب ) درخت خرما. ( آنندراج )( غیاث اللغات ). خرمابن. ( ناظم الاطباء ) :
چو دور افتد از میوه خور میوه دار
چه خرما بود نخلبن را چه خار.
نظامی.
چو سقراط راداد نوبت سخُن
رطب ریز شد خوشه نخلبن.
نظامی.
ز یک قابله چند زاید سخن
چه خرما گشاید ز یک نخلبن ؟
نظامی.

پیشنهاد کاربران

بپرس