نخل بالا

لغت نامه دهخدا

نخل بالا. [ ن َ ] ( ص مرکب ) که قد او در رسایی چون نخل بود. مستقیم اندام. تناور. بلندقد. بالابلند :
سر زنگی نخل بالا فتاد
چو زنگی که از نخل خرما فتاد.
نظامی.

فرهنگ فارسی

که قد او در رسایی چون نخل بود بالا بلند بلند قد .

پیشنهاد کاربران

بپرس