نخشبی. [ ن َ ش َ ] ( اِخ ) ضیاءالدین ( سید... ) هندی بدایونی ، متخلص به نخشبی. از نویسندگان وپارسی گویان هند و مرید شیخ نظام الدین اولیاست. سلک السلوک و عشره مبشره و طوطی نامه از تصنیفات اوست. وی به سال 750 هَ. ق. در دهلی وفات یافت. او راست :
لاله یک داغ به دل دارد و عالم داند
من دوصد داغ به دل دارم و کس محرم نیست.
دراین دوران که دور بی وفایی است
مرا با بی وفائی آشنایی است
اگر گویم ببین در من بگوید
ضیائی نخشبی این خودنمایی است.
( از تذکره صبح گلشن ص 511 ) ( قاموس الاعلام ج 6 ).
و نیز رجوع به ریحانةالادب ج 4 ص 179 و تذکره حسینی ص 342 و سفینه خوشگو شود.