نخستین جنگ شاهنشاهی ساسانیان و ترک ها به جنگی گفته می شود که در سال ۵۸۸ میلادی، بین ساسانیان و خاقانات ترک رخ داد.
در سال ۵۶۲ میلادی هپتالیان یا ( هیاطله ) به دست انوشیروان و گوک ترک ها سقوط کرده و از بین رفت. در پیکارهایی که بعد از آن بین ایران و ترکان درگرفت، قسمت هایی از سرزمین هپتالیان به دست ایران و قسمت هایی از آن به دست ترکان افتاد. در همین زمان ترکان پس از تصرف سرزمین های واقع در شمال ایران، به راه های بازرگانی مهمی دست یافتند و سرزمین سغد را نیز به متصرفه های خویش ملحق کردند.
... [مشاهده متن کامل]
پس از سقوط هپتالیان، ترکان نه تنها قدرت سیاسی، بلکه نیروی اقتصادی بزرگی نیز بدست آوردند. قسمت های مهمی از راه ابریشم که از شرق به غرب می گذشت، از این پس در اختیار ترکان قرار گرفت. این راه از سرزمین کاشغر و ناحیهٔ شاپورگان تا جنوب آسیای میانه کشیده شده بود. سپس راه ابریشم به خراسان می پیوست و از داخل ایران می گذشت. ترکان می خواستند که با بیزانس وارد معامله شوند. حمل ابریشم ار راه شمال دریای خزر و قفقاز بسیار گران و همراه با مخاطره بود، بنابراین چارهٔ کار در این بود که خاقان ترک با شاهنشاه ایران کنار بیاید. ترکان در زمان انوشیروان با شاه ایران به توافق نرسیدند. ایستمی خان ترک، در زمان انوشیروان به ایران خبر اعلان جنگ داد ولی مواضع و استحکاماتی که ایرانیان در سدهٔ قرن پنجم برابر هپتالیان پدیدآورده بودند، در نظر ترکان گذرناپذیر می نمود، از این رو حمله ترکان متوقف ماند. برای به وجود آوردن دگرگونی های اقتصادی و رهایی از اقتصاد شبانی، برای ترکان چاره ای جز این نبود که به ایران حمله برند و راه ابریشم را به تصرف درآورند. در سال ۵۸۸ میلادی اتحاد بین بیزانس و ترکان حاصل شد و ترکان آمادهٔ جنگ با ایران شدند.
در سال ۵۸۸ میلادی هرمز چهارم که حاصل ازدواج بین انوشیروان و دختر ایستمی خان ترک بود، بر اریکه شاهی تکیه داشت. در مرزهای غربی جنگ با بیزانس جریان داشت. در همین زمان لشکریان ترک و خزر به آلان و ارمنستان حمله ور شدند.
در شرق نیز باغا خاقان فرمانروای ترکان و دایی هرمز چهارم با سیصد هزار مرد به ایران حمله برد. پیاده نظام سپاه ایران، در برابر ترکان تاب مقاومت نیاورد. در سراسر کشور نگرانی و سرآسیمگی پدید آمده بود.
هرمز چهارم، بهرام چوبین را که از مردم ری بود با دوازده هزار مرد به سوی ترکان فرستاد.
در سال ۵۶۲ میلادی هپتالیان یا ( هیاطله ) به دست انوشیروان و گوک ترک ها سقوط کرده و از بین رفت. در پیکارهایی که بعد از آن بین ایران و ترکان درگرفت، قسمت هایی از سرزمین هپتالیان به دست ایران و قسمت هایی از آن به دست ترکان افتاد. در همین زمان ترکان پس از تصرف سرزمین های واقع در شمال ایران، به راه های بازرگانی مهمی دست یافتند و سرزمین سغد را نیز به متصرفه های خویش ملحق کردند.
... [مشاهده متن کامل]
پس از سقوط هپتالیان، ترکان نه تنها قدرت سیاسی، بلکه نیروی اقتصادی بزرگی نیز بدست آوردند. قسمت های مهمی از راه ابریشم که از شرق به غرب می گذشت، از این پس در اختیار ترکان قرار گرفت. این راه از سرزمین کاشغر و ناحیهٔ شاپورگان تا جنوب آسیای میانه کشیده شده بود. سپس راه ابریشم به خراسان می پیوست و از داخل ایران می گذشت. ترکان می خواستند که با بیزانس وارد معامله شوند. حمل ابریشم ار راه شمال دریای خزر و قفقاز بسیار گران و همراه با مخاطره بود، بنابراین چارهٔ کار در این بود که خاقان ترک با شاهنشاه ایران کنار بیاید. ترکان در زمان انوشیروان با شاه ایران به توافق نرسیدند. ایستمی خان ترک، در زمان انوشیروان به ایران خبر اعلان جنگ داد ولی مواضع و استحکاماتی که ایرانیان در سدهٔ قرن پنجم برابر هپتالیان پدیدآورده بودند، در نظر ترکان گذرناپذیر می نمود، از این رو حمله ترکان متوقف ماند. برای به وجود آوردن دگرگونی های اقتصادی و رهایی از اقتصاد شبانی، برای ترکان چاره ای جز این نبود که به ایران حمله برند و راه ابریشم را به تصرف درآورند. در سال ۵۸۸ میلادی اتحاد بین بیزانس و ترکان حاصل شد و ترکان آمادهٔ جنگ با ایران شدند.
در سال ۵۸۸ میلادی هرمز چهارم که حاصل ازدواج بین انوشیروان و دختر ایستمی خان ترک بود، بر اریکه شاهی تکیه داشت. در مرزهای غربی جنگ با بیزانس جریان داشت. در همین زمان لشکریان ترک و خزر به آلان و ارمنستان حمله ور شدند.
در شرق نیز باغا خاقان فرمانروای ترکان و دایی هرمز چهارم با سیصد هزار مرد به ایران حمله برد. پیاده نظام سپاه ایران، در برابر ترکان تاب مقاومت نیاورد. در سراسر کشور نگرانی و سرآسیمگی پدید آمده بود.
هرمز چهارم، بهرام چوبین را که از مردم ری بود با دوازده هزار مرد به سوی ترکان فرستاد.
