جنگ داخلی اول لیبریا یک درگیری داخلی در لیبریا از سال ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۷ بود. این درگیری حدود ۲۰۰٬۰۰۰ نفر کشته برجای گذاشت و در نهایت به مشارکت جامعه اقتصادی کشورهای غرب آفریقا ( ECOWAS ) و سازمان ملل متحد منجر شد. این صلح، دوام زیادی نیاورد و در سال ۱۹۹۹ جنگ داخلی دوم لیبریا آغاز شد.
ساموئل دو، شورشی را رهبری کرده بود که دولت منتخب را در سال ۱۹۸۰ سرنگون کرد و در سال ۱۹۸۵ انتخاباتی برگزار کرد که به طور گسترده تقلبی تلقی می شد. در دسامبر ۱۹۸۹، چارلز تیلور، وزیر دولت پیشین، از ساحل عاج به لیبریا نقل مکان کرد تا شورشی را برای سرنگونی دولت دو آغاز کند.
نیروهای تیلور، در سال ۱۹۹۰، شهر جانسون پایتخت مونروویا را تصرف کرده و ساموئل دو را به طرز وحشیانه ای اعدام کردند.
مذاکرات صلح و دخالت دولت های خارجی منجر به برقرار بک آتش بس در سال ۱۹۹۵ شد که سال بعد و پیش از توافق نهایی صلح و برگزاری انتخابات ملی جدید در سال ۱۹۹۷ شکسته شد. تیلور در ژوئیه ۱۹۹۷ به عنوان رئیس جمهور لیبریا انتخاب شد.
در سال ۱۹۹۷، لیبریایی ها به تیلور رای داده بودند به این امید که او به جنگ و خونریزی ها پایان دهد. خونریزی ها به میزان قابل توجهی کاهش یافت، اما به پایان نرسید. پس از پایان احتمالی جنگ، رویدادهای خشونت آمیز به طور مرتب شعله ور می شدند. تیلور، علاوه بر این، متهم به حمایت از چریک ها در کشورهای همسایه و استفاده از پول به دست آمده از فروش الماس برای خرید تسلیحات برای ارتش های شورشی و تجملات، برای خود بود. ناآرامی های ضمنی که در اواخر دهه ۱۹۹۰ آغاز شد، از تبعات از سقوط شدید اقتصاد ملی و فروش متداول الماس و الوار در ازای اسلحه های کوچک بود.
پس از پیروزی تیلور، لیبریا به اندازه کافی در صلح بود که پناهندگان شروع به بازگشت کردند. اما رهبران سایر گروه ها مجبور به ترک کشور شدند. گروه LURD با هدف بی ثبات کردن دولت و به دست آوردن کنترل معادن الماس، جنگی را در شهرستان لوفا آغاز کرد که در نهایت، منجر به جنگ داخلی دوم لیبریا شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفساموئل دو، شورشی را رهبری کرده بود که دولت منتخب را در سال ۱۹۸۰ سرنگون کرد و در سال ۱۹۸۵ انتخاباتی برگزار کرد که به طور گسترده تقلبی تلقی می شد. در دسامبر ۱۹۸۹، چارلز تیلور، وزیر دولت پیشین، از ساحل عاج به لیبریا نقل مکان کرد تا شورشی را برای سرنگونی دولت دو آغاز کند.
نیروهای تیلور، در سال ۱۹۹۰، شهر جانسون پایتخت مونروویا را تصرف کرده و ساموئل دو را به طرز وحشیانه ای اعدام کردند.
مذاکرات صلح و دخالت دولت های خارجی منجر به برقرار بک آتش بس در سال ۱۹۹۵ شد که سال بعد و پیش از توافق نهایی صلح و برگزاری انتخابات ملی جدید در سال ۱۹۹۷ شکسته شد. تیلور در ژوئیه ۱۹۹۷ به عنوان رئیس جمهور لیبریا انتخاب شد.
در سال ۱۹۹۷، لیبریایی ها به تیلور رای داده بودند به این امید که او به جنگ و خونریزی ها پایان دهد. خونریزی ها به میزان قابل توجهی کاهش یافت، اما به پایان نرسید. پس از پایان احتمالی جنگ، رویدادهای خشونت آمیز به طور مرتب شعله ور می شدند. تیلور، علاوه بر این، متهم به حمایت از چریک ها در کشورهای همسایه و استفاده از پول به دست آمده از فروش الماس برای خرید تسلیحات برای ارتش های شورشی و تجملات، برای خود بود. ناآرامی های ضمنی که در اواخر دهه ۱۹۹۰ آغاز شد، از تبعات از سقوط شدید اقتصاد ملی و فروش متداول الماس و الوار در ازای اسلحه های کوچک بود.
پس از پیروزی تیلور، لیبریا به اندازه کافی در صلح بود که پناهندگان شروع به بازگشت کردند. اما رهبران سایر گروه ها مجبور به ترک کشور شدند. گروه LURD با هدف بی ثبات کردن دولت و به دست آوردن کنترل معادن الماس، جنگی را در شهرستان لوفا آغاز کرد که در نهایت، منجر به جنگ داخلی دوم لیبریا شد.
wiki: نخستین جنگ داخلی لیبریا